σ΄νέμπασμα (το)

η ώρα που επιστρέφουν από τη δουλειά, το σούρουπο. Με την ευκαρεία θυμίζουμε πως οι παλιοί είχαν ορισμένα χρονικά σημάδια – μέτρα – ελλείψει ωρολογίων και κανόνιζαν εμπειρικά τις δουλειές:
1) Το ξέβγαλα, όταν έβγαιναν τα ζώα για βοσκή το πρωί
2) νια οργυιά ήλιος ή ο ήλιος ανέβαινε ένα κονταρόξυλο = 8-9 το πρωί
3) νια οργυιά να κάτσει ο ήλιος = η ώρα για το δειλινό στις αργατιές
4) το συνέμπασμα: όταν ζώα και αγρότες συνέμπαιναν στο χωριό. Ώρα που σχολούσαν οι δουλειές
5) πάρωρα: μετά το ξέβγαλμα των ζώων και ανθρώπων
6) χαλύπωμα: το διάστημα από το κάθισμα του ήλιου ως το σκοτάδι = το σούρουπο “εχαλίπωσε κι ακόμα δε φάνηκαν” – “όσο να χαλυπώσει”
7) σύθαμπα = το χάραμα, το γλυκοχάραμα
8) ξέθαμπα = μόλις έφεγγε η μέρα
9) κολατσό = πρόγευμα
(Γ.Χ. Μαραγκού, Γλωσσάριον, Λευκαδίτικη Εστία τεύχ. 1 -1976, σελ 23 και Ελλην. Φιλολογ. Σύλλογος Κων/πόλεως, 1874, τόμ. Η΄σελ 455)

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Σνέμπασμα /τὸ/ (σύν, εἰς-ἐμβαίνω) = εἰσχώρησις, παρέμβασις, ἐπίσκεψις.