ανακούρδουκα και ανακούρδικα (επίρρ.)

ανάσκελα: “Γλίστρησε κι έπεσε ανακούρδουκα”.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Ἀνακούρδ(ι)κα και Ἀνακούρδ(ι)κλα:  /ἐπίρ./ (ἀνὰ –  κόρρη) = ὑπτίως, ἀνάσκελα. (ἐπὶ ἀκουσίων πτώσεων) «ἔπεσε τ’ ἀνακούρδικα».