στ΄πίρω (στουπίρω)

τα χάνω, θαυμάζω εκπλήσσομαι, στέκω αμήχανος.
“Μόλις το άκουσα εστπίρ΄σε ο νους μου”.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Στουπίρω (Ἰ. stupire) = ἐκπλήσσομαι, θαμβοῦμαι, ἀποβλακοῦμαι ἐκ καταπλήξεως ἢ ἀμηχανίας.