κάρινος -η -ο

από ξύλο καρυδιάς φκιαγμένο.
Καταγρ. του 1851: “κομός κάρινος” – 1748: “κασέλλα κάρινη”.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

κάρινος (ὁ): ἀπό ξύλο καρυδιᾶς.

Λεξικό Ιδιωματικών Όρων — Χαρά Παπαδάτου

Από τραγούδι του γάμου (Μεγανήσι):

” … Κάρυνο είναι το σκαφίδι και μεταξωτή είν΄ η σήτα
και πανώρια η αναπιάστρα που αναπιάνει το προζύμι…”

Μπολίτσα στο χρόνο