βούτα
Βούτα /ἡ/ (Ἰ. voto, vuoto) = ὁμαδικὸς καδίσκος (νυκτερινὸν οὐροδοχεῖον) εἰς ἕκαστον θάλαμον φυλακισμένων.
Tα Λευκαδίτικα – Χριστόφορος Λάζαρης
Βοῦτα, § ὁ ἀπόπατος καὶ ἀγγεῖον, ἔνθα ῥίπτονται αἱ ἀκαθαρσίαι.
Σημ. Ἐκ τοῦ ἀρχ. βούτει = λάγηνος, πίθος.
Σύλλαβος – Ιωάννου Σταματέλου