οσκρός (ο)

το δηλητήριο μερικών φιδιών, του σκορπιού, της μέλισσας κ.α.
Άγγ. Σικελιανός, Αλαφρ. Ι, 713: “κεντρώστε με τον οσκρό / κάθε φιδιού που από το ντύμα βγαίνει”.
Σε περίπτωση  που ο οσκρός προερχόταν από σκορπιό, δάγκωνε δηλ. ο σκορπιός κάποιον, τότε σκότωναν έναν σκορπιό, τον καίγανε, βράζανε τη στάχτη του με νερό στο οποίο έριχναν “κορπιδοχόρτι”, “το βοτάνι του σκορπιού” δηλ., και μ΄ αυτό το μείγμα πότιζαν τον δαγκωμένο από το σκορπιό κι έτσι ο οσκρός του αχρηστευόταν.
Με το ίδιο μείγμα πότιζαν τα μικρά παιδιά την τρίτη μέρα από την γέννηση τους, δίνοντας τους μόνον μια κουταλιά γλυκού και ο μωρό ασφαλιζόταν του λοιπού από δάγκωμα σκορπιού.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Ὀσκρὸς /ὁ/ (εἰς-κρίνω, Ἰ. scorrere) = ζῳϊκὸν δηλητήριον, ἰός, κεντρί.

Τα Λευκαδίτικα — Χριστόφορος Λάζαρης

«Ὀχιὰ μὲ τὸν ὀσκρό της» (σελ.161, Ἀθανάσιος Διάκος, ΑΣΜΑ ΤΡΙΤΟΝ)
Τὸ κέντρον τοῦ σφηκὸς καὶ τῆς μελίσσης, λεγόμενον καὶ ἐπὶ τῆς γλώσσης τοῦ ὄφεως.
Σύμβολον ἔριδος καὶ ἐμφυλίων σπαραγμῶν.

Σημειώσεις Βαλαωρίτη Ἀπαντα – Ἀριστοτέλης Βαλαωρίτης, Σχόλια στόν Ἀθανάσιο Διάκο

βλ. και σκρὸς