μπελιᾶς

Μπελιᾶς /ὁ/ (Ἀ. Τ. bελᾶ) = προστριβή, λογομαχία, συμπλοκή, συμφορά.

Τα Λευκαδίτικα – Χριστόφορος Λάζαρης   

Ο μπελάς,, λέξη κι αυτή τούρκικη (bela). Εμείς: “βρήκα ή θα βρεις το μπελιά μου (σου)). Ή “αυτό μ΄ έβαλε (ή θα σε βάλει σε μπελιάδες” κ.ο.κ. Το ιδίωμα είναι το ενδιάμεσο -ι- (-λιάς). Πρβλ.  και το επίθετο καραμπελιάς.

Καρσάνικα Γλωσσικά Ιδιώματα – Δημ. Κατωπόδης