ξελάκου (επίρρ.)

τον πήρε στο κυνήγι, διώχνοντας τον βίαια. “Αν δεν τον έπαιρνε στο ξελάκου, δεν έφευγε”.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Ξελάκου /ἐπίρ./ (ἐκ-λακίζω) = καταδιωκτικῶς, κυνηγητά: «τὀν ἐπῆρε ξελάκου» = τὸν ἀπομάκρυνε καταδιώκων.

Τα Λευκαδίτικα – Χριστόφορος Λάζαρης   

Επίρρημα. Λακώ, φεύγω τρέχοντας. Λέμε: τον πήρε στο ξελάκου ή τον ξελάκισε ή ελάκισε.

Καρσάνικα Γλωσσικά Ιδιώματα – Δημ. Κατωπόδης