κεροπάνι (το)

παρασκεύασμα για την θεραπεία του αυτιού από το “κρύωμα”: Έπαιρναν πρώτα ένα κομμάτι πανί μπαμπακερό ή λινό αφόρηγο (=αχρησιμοποίητο) σε τριγωνικό σχήμα, ύστερα έβαναν σ΄ ένα τηγάνι μελισσοκέρι καθαρό, ανόθευτο και το έλιωναν καλά, μάζευαν το μείγμα μαζί με το πανί που ποτιζόταν έτσι ολούθε και γινόταν πλέον κεροπάνι. Κατόπιν έδιναν σ΄ αυτό σχήμα μικρού χωνιού κι αφού έβαναν τον ασθενή να ξαπλώσει, έβαναν τη μύτη του χωνιού – που είχε στο μεταξύ, βέβαια, στεγνώσει καλά- στην τρύπα του πονεμένου αυτιού, κι από πάνω στο άνοιγμα του κεριού έβαναν φωτιά στο κεροπάνι. Το ποτισμένο πανί σιγοκαίονταν και ο καπνός που έβγαινε και μαζί η φλόγα μαλάκωναν τον πόνο του αυτιού και σιγά-σιγά θεραπευόταν. Πρόσεχαν όμως πολύ να μην πέσει σταγόνα κεριού στο αυτί. Το πότισμα του πανιού με κερί απέβλεπε στο να το κάνει εύφλεκτο.