γουρούνα

παιδικό παιχνίδι, εντυπωσιακο και σκληρό.

Παίζοταν μόνο απο αγόρια, καμιά φορά και από μεγάλους.

Ένας παίχτης καθόταν “μάνα”,κρατώντας ενα γερό και μακρύ ξύλο “αποκρούσεως”.  Μπροστά του υπήρχε μια μικρή λακκούβα, που μέσα, σε πλάγια θέση, έβανε το ξύλο. Γύρω του και σε κάποια απόσταση έστεκαν 2-3 συμπαίχτες του, που προσπαθούσαν να προωθήσουν, με γερά μπαστούνια κι αυτοί, προς το μέρος του ένα κομμάτι χοντρό ξύλο, τη γουρούνα, έτσι, ώστε να γγιάξει απάνω στα πόδια του και να τον “φάει῾ Κι αυτός πάλι αγωνιζότανε να το αντισπρώξει μακριά και να αποφύγει το “δάγκωμα” της γουρούνας. Αν δεν το πετύχαινε έπαιρνε άλλος τη σειρά.

Το παιχνίδι αυτό γινόταν με θορύβους, φωνές και γιουχαΐσματα, όπως “θα σε φάει”, “σ΄ έφαγε”,  “σε δάγκωσε” κ.ά.

Από τη σειρά βιβλίων «Λαογραφικά της Λευκάδας» του Πανταζή Κοντομίχη

Στήνανε ένα βάζο από γάλα και πετούσανε ένα κομμάτι από κεραμίδι ή μάρμαρο ή πέτρα και όποιος έριχνε το βάζο κέρδιζε

Μπολίτσα στο χρόνο