ἀσφελαχτὸς

Ἀσφελαχτὸς /ὁ/ = ὁ ἀσπάλαθος, σφαλαχτός, σπάλαθρον (ἀκανθώδης θάμνος).

Τα Λευκαδίτικα – Χριστόφορος Λάζαρης   

Το φυτό ασπάλιθος, ακανθώδες. “Εκ του φλοιού της ρίζης του οποίου παρασκευάζετο ευώδες έλαιον” (Δημητράκος). Βαλαωρίτης (Διάκος): “Το θρούμπι, την αλιφασκιά, το σφελαχτό, η μυρτούλα” (σελ. 268). Ως αγακθωτό, κατάλληλο για φράκτες.

Καρσάνικα Γλωσσικά Ιδιώματα – Δημ. Κατωπόδης