φορδακλάς (ο)

ο βάτραχος, Το συμπαθές υδρόβιο έχει και ιαματικές ιδιότητες.
Συνταγή: “δια το διαλούπι. Αυτό γένεται σπυρί και γιατρεύεται, να σκίσεις φουρδακλά να βάλεις απάνω ή γάτα μαύρη, το αίμα της …” (Η λαϊκή ιατρική στη Λευκάδα, σελ. 72/24).

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Φορδακλᾶς /ὁ/ (Τ. φοῦρτα) = ὁ βάτραχος τῶν τελμάτων (ὁ φωνασκῶν).

Τα Λευκαδίτικα – Χριστόφορος Λάζαρης   

(Σ)φορδακλάς. Ο βάτραχος.
Ο Λάζαρης παραπέμπει στο Τουρκικό “φούρτα” (;). Ο Φιλίντας υποστηρίζει πως έχουμε μια παραλλαγή της αρχαιοελληνικής (αλλά άγνωστης ετυμολογίας) κατά τον Μπαμπινιώτη, λέξης βάτραχος με διαφορετικούς τύπους στις διαλέκτους της γλώσσας, όπως Ιωνική, βάρθακος κ.λπ. Και με “μεταπλασμό” των στοιχείων” ο βάτραχος έγινε βορθακός (κατά τους γλωσσολόγους) και κατάντησε φορδακλάς.
Εμείς στο χωριό του προσθέσαμε ένα -σ- και τον κάναμε σφορδακλά. Και τέλος αφού (και αυτή ) η λέξη είναι ελληνική γιατί να ανατρέχουμε στα τούρκικα;

Καρσάνικα Γλωσσικά Ιδιώματα – Δημ. Κατωπόδης