Ψάχνετε κάτι;

Γράψτε την λέξη που ακούσατε ή διαβάσατε και δείτε τι ακριβώς σημαίνει στο Λευκαδίτικο ιδίωμα!

Πηγές


Για την υλοποίηση της συγκεκριμένης ιστοσελίδας, χρησιμοποιήθηκαν ως πηγές μεταξύ άλλων και τα παρακάτω βιβλία:

(Κάντε κλικ στον τίτλου του βιβλίου που σας ενδιαφέρει ώστε να δείτε περισσότερες πληροφορίες)

Λεξικά - Γλωσσάρια

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1824, γιος του επιχειρηματία και γερουσιαστή Ιωάννη Βαλαωρίτη και της Αναστασίας το γένος Τυπάλδου Φορέστη. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο Λύκειο της Λευκάδας (1830-1837), κατόπιν φοίτησε στην Ιόνιο Ακαδημία στην Κέρκυρα (1838-1841) και ταξίδεψε στην Ιταλία και την ελεύθερη Ελλάδα (1841-1842). Ακολούθησαν σπουδές στη Γενεύη (όπου πήρε πτυχίο προλύτη Γραμμάτων και επιστημών από το εκεί κολλέγιο), το Παρίσι (νομικά) και τέλος την Πίζα, όπου ανακηρύχτηκε διδάκτωρ νομικής στο εκεί πανεπιστήμιο. Μεσολάβησε (1846) προσβολή του από τυφώδη πυρετό και επιστροφή στη γενέτειρά του.

Ακολούθησαν ταξίδια του στην Ιταλία και την Αυστρία, όπου με κίνδυνο της ζωής του πήρε μέρος σε ενέργειες υπέρ της ελληνικής απελευθέρωσης. Παράλληλα μελέτησε γερμανική φιλοσοφία και το 1847 είχε ήδη τυπώσει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Στιχουργήματα στην Κέρκυρα.

Ακολούθησε μια περίοδος περιπλάνησής του στην Ιταλία, κυρίως στη Βενετία. Εκεί πήρε μέρος σε φοιτητικές κινητοποιήσεις και γνώρισε την κόρη του Αιμιλίου Τυπάλδου Ελοϊσία, την οποία παντρεύτηκε το 1852. Από το γάμο του απέκτησε τρεις κόρες (τη Μαρία, που πέθανε το 1855 σε βρεφική ηλικία, μια δεύτερη, επίσης Μαρία, που πέθανε το 1866 και τη Ναθαλία, που πέθανε το 1875 στη Βενετία) και δύο γιους, το Νάνο και τον Αιμίλιο. Μετά το γάμο του ταξίδεψε στην Ευρώπη για ένα χρόνο και όταν επέστρεψε στη Λευκάδα ενίσχυσε το επαναστατικό κίνημα της Ηπείρου με άντρες και χρήματα, με αποτέλεσμα να προκαλέσει τη δυσαρέσκεια του τότε άγγλου αρμοστή και να αναγκαστεί να φύγει για την Ιταλία ξανά. Το 1856 πέθανε ο πατέρας του και η μητέρα του.

Το 1857 δημοσίευσε τη δεύτερη ποιητική συλλογή του με τίτλο Μνημόσυνα, που τιμήθηκε από τον Όθωνα με τον Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος. Την ίδια χρονιά απέκτησε το δεύτερο γιο του, τον Αιμίλιο και εξελέγη βουλευτής Λευκάδας στην Ιόνιο Βουλή, θέση την οποία κράτησε από το 1857 ως το 1864.

Το 1864 επισκέφτηκε την Αθήνα μαζί με τον πρόεδρο της Ιονίου Βουλής και άλλους επιφανείς πολιτικούς και συνέταξε το σχέδιο για το ψήφισμα της Ένωσης. Η εμφάνισή του στην Εθνοσυνέλευση στέφτηκε από μεγάλη επιτυχία. Εκλέχτηκε δυο φορές βουλευτής στην κυβέρνηση Κουμουνδούρου (1865 και 1868), αρνήθηκε όμως να αναλάβει υπουργικά καθήκοντα.

Μετά τις εκλογές του 1868, απογοητευμένος από την πολιτική αποσύρθηκε και απομονώθηκε στη Μαδουρή, ένα μικρό νησί κοντά στη Λευκάδα. Εκεί συνέθεσε το ποίημα Διάκος και τον Αστραπόγιαννο, έργα που τύπωσε μαζί το 1867. Κατόπιν πρόσκλησης του πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1871 έγραψε και απήγγειλε με μεγάλη επιτυχία ένα ποίημα για τον Πατριάρχη στην αποκάλυψη του ανδριάντα του.

Πέθανε το 1879. Λίγο πριν το θάνατό του έγραψε τα τρία πρώτα άσματα του Φωτεινού, έργου που έμεινε ημιτελές λόγω του θανάτου του. Ο Φωτεινός εντάχθηκε στο δεύτερο συγκεντρωτικό τόμο των έργων του που εκδόθηκαν μετά το θάνατό του, το 1891.

Στο έργο του Βαλαωρίτη συναντιέται η γλωσσική τεχνοτροπία της Επτανησιακής Σχολής με εκείνη της Αθηναϊκής. Τα ποιητικά του έργα είναι γραμμένα σε απλή γλώσσα ενώ τα πεζά του στην καθαρεύουσα. Ο επικός χαρακτήρας των έργων του, καθώς επίσης οι αγώνες του για την Πατρίδα, του χάρισαν τον τιμητικό τίτλο του εθνικού ποιητή, ενόσω ακόμη ήταν εν ζωή. Η κριτική διχάστηκε στην περίπτωση του Βαλαωρίτη και ποικίλει από την πλήρη αποδοχή (Παλαμάς, Ροΐδης, Σικελιανός) ως την πλήρη άρνηση (Πολυλάς, Πανάς, Βερναρδάκης).  Via

Συγγραφέας: Ιωάννης Σταματέλος
Εκδόσεις Γρηγόρη
ISBN: 960-333-226-7

Ιωάννης Σταματέλος

“Σχολάρχης, αρχαιοδίφης και λαογράφος”. Ένας από τους σπουδαιότερους λόγιους του καιρού του.

Γεννήθηκε το 1822 στη Λευκάδα, και ήταν ο πρωτότοκος γιος του Νικολάου Χρήστου Σταματέλου και της Αναστασίας Νικολάου Καββαδία και πέθανε το 1881 στη Ζάκυνθο. Τελείωσε τις μαθητικές του σπουδές στη Λευκάδα και το 1850, βρίσκεται φοιτητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, έχοντας σπουδαίους για την εποχή καθηγητές. Ήδη από τα χρόνια των σπουδών του αρχίζει τη συγγραφή κειμένων που έχουν σχέση με την αρχαιολογία και την αρχαία ιστορία της Λευκάδας. Το πρώτο του έργο κυκλοφόρησε το 1851. Πρόκειται για ένα φυλλάδιο 32 σελίδων που τύπωσε στην Αθήνα με τίτλο “Φιλολογικαί διατριβαί περί της Λευκάδος κατά τους αποτάτους χρόνους” και αφορούσε τα αρχαία ονόματα της Λευκάδας, τις πόλεις, τον ισθμό, τους λιμένες, τους κατοίκους και τον Λευκάτα.

Για πολλά χρόνια δίδαξε στα σχολεία της πατρίδας του. Ήταν φίλος του Βαλαωρίτη και του Ζαμπελίου.  Το 1860 νυμφεύεται την Φιλαρέτη Σαράντη καββαδία και αποκτούν τρία παιδιά, τον Νικόλαο-Πολύβιο, μετέπειτα διδάκτορα Νομικής και ποιητή, τον Αναστάσιο που πέθανε στα δώδεκά του χρόνια και την Όλγα.

Το φιλολογικό του έργο, λαογραφικές μελέτες, άρθρα, μονογραφίες κ.λπ., είναι μεγάλο σε όγκο και σπουδαίο σε ποιότητα, διάσπαρτο σε περιοδικά και ημερολόγια της εποχής του.

Αναφέρουμε ενδεικτικά τις εργασίες του: “Μυρολόγια Λευκάδος”, “Συλλογή των Λευκαδίων επιγραφών”, “Βιογραφία του Εθνικού ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτου”, “Γυναικολόγιον”, “Ορθογραφικό της κοινής γλώσσης”, “Βοήθημα εις την Ελληνικής τεχνολογίαν”, “Βιογραφία του Δ. Πετριτσοπούλου”, “Φθογγολογία της Ελληνικής γλώσσης”, “Ρητορική – θεωρία και πρακτική”, “Σύλλαβος” κ.λπ.

(από το βιβλίο “Ανθολογία Λευκαδίων ποιητών” του Γιάννη Βουκελάτου, εκδ. του περιοδικού Λευκαδίτικη Εστία, Αθήνα 1983, σελ. 25. 
και το άρθρο του Τριαντάφυλλου Σκλαβενίτη “Ιωάννης Ν. Σταματέλος (1822-1881) Ο λόγιος και ο δάσκαλος, τα δημοσιεύματα, τα κατάλοιπα, τα χειρόγραφα της βιβλιοθήκης του”)

Συγγραφέας: Γ.Χ. Μαραγκός
Εκδόσεις Γρηγόρη
ISBN: 960-333-226-7

Τα μοναδικά βιογραφικά στοιχεία που καταφέραμε και συλλέξαμε για τον Γ.Χ.Μαραγκό είναι ελάχιστα και  αναφέρονται στην εισαγωγή  του Παραρτήματος (σελ. 351-2) στο “Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος” του Πανταζή Κοντομίχη, όπου υπάρχει δημοσιευμένο το “Γλωσσάριον” του και  σε υποσημείωση του “Γλωσσαρίου” στη σελ. 405 της ίδιας έκδοσης.

Ο Γ.Χ. Μαραγκός γεννήθηκε στο Κομηλιό Λευκάδας, πιθανόν κάποια χρόνια πριν τα μέσα του 19ου αιώνα (το “Γλωσσάριον” δημοσιεύτηκε το 1874 στο περιοδικό “Ελληνικός Φιλολογικός Σύλλογος Κωνσταντινουπόλεως, τόμος Η΄, σελ. 455 – 464).  Ήταν δημοδιδάσκαλος στα Πέρμαντα Ικονίου όταν δημοσιεύτηκε η συλλογή του. Το “Γλωσσάριον” του αναδημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1976 στο περιοδικό “Λευκαδίτικη Εστία” του Γιάννη Βουκελάτου (έτος Α’, Ιανουάριος – Φεβρουάριος 1976, τεύχος 1ον). Η αναδημοσίευση του στο παραπάνω βιβλίο του Πανταζή Κοντομίχη, την οποία χρησιμοποιούμε, είναι η δεύτερη.

Συγγραφέας: Χριστόφορος Λάζαρης
Ιδιωτική Έκδοση, Ιωάννινα 1970

με την προσθήκη συμπλήρωσης στην αρχική έκδοση, του ίδιου του συγγραφέα που βρίσκεται στην Επετηρίδα Τόμο Ε (1978-1980) της Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών (Αθήνα 1982)

Χριστόφορος Λάζαρης

Ο Χριστόφορος Γ. Λάζαρης γεννήθηκε στην Κατούνα Λευκάδας το 1904, ένατο παιδί του Γεωργίου Λάζαρη και της Βαρβάρας, το γένος Τιμόθεου Γουρζή.

Τελείωσε το Δημοτικό σχολείο στην Κατούνα, το Γυμνάσιο και το Σχολαρχείο στην πόλη της Λευκάδος. Αποφοίτησε από τη Νομική σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, τον Οκτώβριο 1924 με τον βαθμό «Καλώς». Στρατιωτική θητεία «Ναύτης Διδάσκαλος επί των πλοίων του στόλου» στο Πολεμικό Ναυτικό, από 3-3-1925 έως 11-1-1927.

1927 Ορκίστηκε Δικηγόρος στο Πρωτοδικείο Λευκάδος
1935 Αντεισαγγελεύς Πρωτοδικών Ιωαννίνων
1940 Εισαγγελεύς Πρωτοδικών Λευκάδος
1945 Εισαγγελεύς Πρωτοδικών Αμαλιάδος
1948 Εισαγγελεύς Πρωτοδικών Χαλκίδος
1952 Εισαγγελεύς Πρωτοδικών Πειραιώς
1953 Αντεισαγγελεύς Εφετών Πατρών
1954 Αντεισαγγελεύς Εφετών Αθηνών
1967 Προϊστάμενος Εισαγγελείας Πρωτοδικών Αθηνών
1968 Εισαγγελεύς Εφετών Ιωαννίνων
Παραιτήθηκε τον Δεκέμβριο του 1970

Παντρεύτηκε στην Λευκάδα τον Δεκέμβριο του 1933 την Αικατερίνη του Αντωνίου Γιαμαλάκη και της Κούλας, το γένος Μηνά Λουπέτη. Απέκτησαν δύο παιδιά, το Βαρθολομαίο το 1935 και τη Βαρβάρα το 1942. Προτάσεις του επί δυσχερών νομικών θεμάτων και διατριβή επί της «προσφυγής κατά της απ’ ευθείας κλήσεως» δημοσιεύτηκαν στα «Ποινικά χρονικά» και άλλα περιοδικά.

Το 1927 ίδρυσε το σύλλογο εθνικής φυσικής αγωγής «Τηλυκράτη» . Αργότερα πέτυχε τη δημιουργία του εθνικού γυμναστηρίου Λευκάδας. Το 1970 εξέδωσε ΤΑ ΛΕΥΚΑΔΙΤΙΚΑ, ετυμολογικό και ερμηνευτικό λεξικό των γλωσσικών ιδιωμάτων της νήσου Λευκάδος. Το 1984 εξέδωσε την ποιητική του συλλογή ΑΜΦΙΛΥΚΗ 1921-1983.

Τιμήθηκε για γενναιότητα και αυταπάρνηση στην εκτέλεση του δημοσίου καθήκοντός του με το «Χρυσό σταυρό Τάγματος του Φοίνικος» και με τον «Ταξιάρχη του Φοίνικος».

Απεβίωσε στις 23/11/1985 στο σπίτι του στην Αθήνα. Ζήτησε η σορός του να ενταφιασθεί στο κοιμητήριο της πόλεως της Λευκάδας και να αναγραφεί στην ταφική κατάληξη μερίμνη της «φιλτάτης» συζύγου του, σε μαρμάρινη πλάκα, το αγωνιώδες απόφθεγμα του Τειρεσία προς τον Οιδίποδα, που τόσες φορές με εγκαρτέρηση, όπως αναφέρει, το έζησε :
«ΦΕΥ ΦΕΥ ΦΡΟΝΕΙΝ ΩΣ ΔΕΙΝΟΝ ΕΝΘΑ ΜΗ ΤΕΛΗ ΛΥΗ ΦΡΟΝΟΥΝΤΙ»
(Σοφοκλ. Οιδ. Τύραννος 316-17)

463

Συγγραφέας: Πανταζής Κοντομίχης
Εκδόσεις Γρηγόρη • [αγορά εδώ]
ISBN: 960-333-226-7

Στο συγκεκριμένο βιβλίο υπάρχου ως “παράρτημα”, ο “Σύλλαβος” του Ιωάννου Ν. Σταματέλου και το “Γλωσσάριον” του Γ. Χ. Μαραγκού, παλαιότερα γλωσσάρια που χρησιμοποίησε ο Πανταζής Κοντομίχης ως πηγές για το λεξικό του.

Σειρά “Λαογραφικά της Λευκάδας”

Λήμματα και φράσεις αντλήθηκαν και μεταφέρθηκαν στο διαδικτυακό λεξικό lexikolefkadas.gr,  από το ευρύτερο έργο του μεγάλου λαογράφου Πανταζή Κοντομίχη και συγκεκριμένα από τους εξής τίτλους:

  1. Τα Γεωργικά της Λευκάδας, εκδ. Γρηγόρη
  2. Η λαϊκή ιατρική της Λευκάδας, εκδ. Γρηγόρη
  3. Το νοικοκυριό του χωριάτικου σπιτιού στη Λευκάδα, εκδ. Γρηγόρη
  4. Δημοτικά Τραγούδια της Λευκάδας, εκδ. Γρηγόρη
  5. Λαογραφικά Σύμμεικτα Λευκάδας, εκδ. Γρηγόρη
  6. Η Λευκαδίτικη λαϊκή φορεσιά, εκδ. ΕΟΜΕΧ

pantazis kontomixis

Πανταζής Κοντομίχης (1924-2005)

Ο Πανταζής Κοντομίχης γεννήθηκε στον Κάβαλο Σφακιωτών της Λευκάδας  το Ι924. Τα παιδικά και νεανικά του χρόνια τα έζησε στο χωριό του στο οροπέδιο των Σφακιωτών, γνωστό από τις αγροτικές εξεγέρσεις και δοξασμένο από την ποίηση του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.

Τελείωσε το Δημοτικό του χωριού του και το Γυμνάσιο στη Λευκάδα.

Σπούδασε στη φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1945_1950).

Τα πνευματικά του ενδιαφέροντα άρχισαν από την εποχή της φοιτητικής του ζωής με την αρθρογραφία του στην εφημερίδα Φοιτητική Φωνή, μαζί με τον Άρη Αλεξάνδρου.

Η επαγγελματική του σταδιοδρομία αρχίζει το έτος Ι952 με το διορισμό του στο Γυμνάσιο Λευκάδας. Ο Κοντομίχης διήλθε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης. Συνταξιοδοτήθηκε το 1985 με το βαθμό του Σχολικού Συμβούλου.

Συμμετείχε σε όλα τα κοινωνικά δρώμενα και ως απλός πολίτης και ως πνευματικός άνθρωπος. Πολιτικά ήταν τοποθετημένος στον προοδευτικό χώρο. Στα δύσκολα χρόνια για την Ελλάδα αλλά και για τη Λευκάδα εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ με το όραμα της εθνικής ανεξαρτησίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Μαρτυρείται μάλιστα και η πραγματοποίηση μαθητικού συλλαλητηρίου για υποστήριξη του καθηγητή τους που διωκόταν για τις ιδέες του κατά την περίοδο του Εμφυλίου πολέμου.

Ως πνευματικός άνθρωπος υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών και παρέμεινε μέλος της ως το θάνατό του. Πρωτοστάτησε στη δημιουργία των Γιορτών Λόγου και Τέχνης και στο Φεστιβάλ.

Υπήρξε από τους πρωτεργάτες του Λαογραφικού Μουσείου, το οποίο φέρει και το όνομά του. Ως μέλος πρόσφερε τις υπηρεσίες του και στον «Ορφέα»,

Υπήρξε τακτικό μέλος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας και μέλος του Παλλευκάδιου Συλλόγου Προστασίας Λαογραφικών Θεμάτων. Τα πνευματικά του ενδιαφέροντα άρχισαν από την εποχή της φοιτητικής του ζωής με την αρθρογραφία του στην εφημερίδα Φοιτητική Φωνή,

Ο Κοντομίχης, παράλληλα με το εκπαιδευτικό του έργο, ασχολήθηκε με ιστοριοδιφικές, φιλολογικές και λαογραφικές εργασίες, καθώς και μεταφράσεις αρχαίων κειμένων. Όλο του το έργο στηρίζεται στις έρευνές του στο Ιστορικό Αρχείο της Λευκάδας.

Από τη δεκαετία του Ι950 ερεύνησε στο Αρχείο Λευκάδας θέματα ιστορίας και ιστορικής λαογραφίας, ενώ στην ύπαιθρο και στην πόλη της Λευκάδας συγκέντρωνε λαογραφικό υλικό για το σύνολο των δραστηριοτήτων και των εκφράσεων του λαϊκού βίου που παρουσίασε στο πολύτομο έργο του, όπου κατέγραψε τον υλικό, κοινωνικό και πνευματικό βίο με δική του διήγηση σε δημοτική γλώσσα, η οποία δανείζεται τρόπους εκφράσεων και στοιχεία της ντοπιολαλιάς,

Η πνευματική δημιουργία του Κοντομίχη χωρίζεται σε δύο κατηγορίες:

στο ερευνητικό, που περιλαμβάνει όλες του τις λαογραφικές μελέτες, και στο καθαρά φιλολογικό του έργο, που περιλαμβάνει τις μεταφράσεις των αρχαίων συγγραφέων.

Το λαογραφικό του έργο είναι πλουσιότατο και πολύ σημαντικό, αφού κατόρθωσε να καταγράψει και να περιλάβει σ’ αυτό όλες τις μορφές του λαϊκού πολιτισμού της Λευκάδας.

Ορισμένοι από τους τίτλους των βιβλίων του είναι: Το Νεοελληνικό Θέατρο στη Λευκάδα, 1964, Δημοτικά τραγούδια της Λευκάδας, 1985, Τα γεωργικά της Λευκάδος, 1986, Η λαϊκή ιατρική στη Λευκάδα,1988, Η Λευκαδίτικη λαϊκή φορεσιά από τον 17ο αιώνα, ως τα μέσα του 20ού, 1989, Το νοικοκυριό του χωριάτικου σπιτιού στη Λευκάδα, 1990, Λαογραφικά σύμμεικτα Λευκάδας, 1995, Το λεξικό 1ου λευκαδίτικου γλωσσικού ιδιώματος, 2001, Παροιμίες από τη Λευκάδα, 2002. Το μεταφραστικό του έργο περιλαμβάνει μεταφράσεις της Ομήρου Οδύσσειας, 1972,και Ιλιάδας, 1976, καθώς και τα Ησιόδου Έργα, 1980.

Στη διάρκεια της πνευματικής του πορείας συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά και εφημερίδες. Την εφημερίδα Λευκαδίτικες Σελίδες την επέβλεπε ο ίδιος και ήταν και άμεσος συνεργάτης.

Παράλληλα, δημοσίευσε μελέτες για Λευκαδίτες δημιουργούς, για το Θέατρο και τον Τύπο στη Λευκάδα και για λευκαδίτικα ιστορικά θέματα.

Το λαογραφικό του έργο αποδεικνύει την προσπάθειά του να φωτίσει και να καταγράψει όλες τις εκδηλώσεις της ζωής και του πολιτισμού των ανθρώπων του μόχθου, των αγροτών, των εργατών και των χωρικών,

Η έρευνα του Κοντομίχη στο Αρχείο της Λευκάδας και οι μελέτες του σε όλες τις μορφές της ζωής των ανθρώπων της υπαίθρου, όπως η οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική, θα αποτελούν στοιχεία αναφοράς για τους ερευνητές του μέλλοντος του αγροτικού πολιτισμού της Λευκάδας.

Το έργο του Πανταζή Κοντομίχη, το λαογραφικό κυρίως, θα αποτελεί για τους ερευνητές και μελετητές της ιστορίας και του πολιτισμού της Λευκάδας σπουδαίο βιβλιογραφικό οδηγό. Η μελέτη της τοπικής ιστορίας θα στηρίζεται, στο έργο του Κοντομίχη, όπως και σε εκείνο του Πάνου Ροντογιάννη.

Υπήρξε συνεχιστής της πνευματικής παράδοσης του νησιού και μαζί με  τον Πάνο Ροντογιάννη, που συνδέονταν με πραγματική φιλία, κατέγραψαν και πρόβαλαν την ιστορία Και τον πολιτισμό της Λευκάδας. Το έργο του Ροντογιάννη Και του Κοντομίχη είναι οι πυλώνες που πρέπει να ανοίξεις για να προσεγγίσεις την ιστορία και τον πολιτισμό της Λευκάδας,

Πίστεψε και υπηρέτησε την πνευματική προκοπή του νησιού του με τη μακρά θητεία του στην εκπαίδευση, τη διοίκηση των πολιτιστικών σωματείων, την οργάνωση εκδηλώσεων, την αρθρογραφία στις τοπικές εφημερίδες και τη συγγραφή 1Β0 περίπου δημοσιευμάτων, από τα οποία τα 16 είναι βιβλία που κυκλοφορούν.

Ο Πανταζής Κοντομίχης σε όλη του τη ζωή ήταν άνθρωπος χαμηλών τόνων. Διακρινόταν για την εργατικότητα, τη σεμνότητα, την αγάπη του για την έρευνα, την απλότητα και το υψηλό του ήθος,

Ο Πανταζής Κοντομίχης, ως άνθρωπος, ως δάσκαλος, ως πολίτης, ως επιστήμονας, ως πνευματικός άνθρωπος και ως φορέας πολιτισμού της πατρίδας του, έτυχε γενικής αναγνώρισης και αποδοχής από τους πολίτες της Λευκάδας αλλά και από την ευρύτερη πνευματική κοινότητα.

Συγγραφέας: Ηλίας Π. Γαζής
Έκδοση της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Λευκάδας, Λευκάδα 1993

O Ηλίας Γαζής γεννήθηκε στη Βαυκερή της Λευκάδας, το 1913. Ήταν το όγδοο από τα εννέα παιδιά του Παναγιώτη Γαζή και της Μαρίας Σταύρακα. Σε ηλικία 6-7 ετών έμεινε ορφανός από πατέρα.

Τελείωσε το δημοτικό στην Βαυκερή και το Σχολαρχείο στην πόλη της Λευκάδας με εξαιρετικές επιδόσεις.

Μετά την στρατιωτική του θητεία κατόπιν εξετάσεων προσελήφθη στην χωροφυλακή Αθηνών και αργότερα έλαβε τον βαθμό του Νωματάρχη. .

Τιμήθηκε με δύο μετάλλια ανδραγαθίας και εύφημο μνεία για την προσφορά του στην εθνική αντίσταση κατά την διάρκεια της κατοχής.

Το 1951 στα πλαίσια ενός νόμου της κυβέρνησης Πλαστήρα, υπέβαλε την παραίτηση του από την χωροφυλακή, προκειμένου να διοριστεί ως υπουργικός υπάλληλος, λόγω του ότι πληρούσε τις απαραίτητες προϋποθέσεις (προϋπηρεσία, μόρφωση, μετάλλια, κλπ).

Η κυβέρνηση του Νικόλαου Πλαστήρα όμως, “έπεσε” λίγους μήνες αργότερα, με αποτέλεσμα ο συγκεκριμένος νόμος να καταργηθεί, αφήνοντας τον Ηλία Γαζή, άνεργο, με μια μικρή αποζημίωση, αλλά χωρίς σύνταξη για την θητεία του στην χωροφυλακή.

Προκειμένου να εξοικονομήσει τα προς το ζην για την οικογένεια του, αποφάσισε να ασχοληθεί με το εμπόριο, έτσι άνοιξε στα Βριλήσσια κατάστημα γενικού εμπορίου.

Απέκτησε με την Ιουλία Κακαβά τρία παιδιά, τον Παναγιώτη, τη Μαρία και τον Σπύρο.

Ασχολήθηκε με την ποίηση από μικρό παιδί. Τα πρώτα του γραπτά δημοσιεύτηκαν την περίοδο 1940-41. Εκτός από στίχους και ιστορίες σημείωνε και διάφορα σημαντικά γεγονότα.

Υπήρξε τακτικός συνεργάτης σε αρκετά επαρχιακά έντυπα και δημοσίευε συχνά επίκαιρα θέματα σε περιοδικά και εφημερίδες της πρωτεύουσας, όπως “Επίκαιρα”, “Δαυλός” κλπ. Είχε καταχωρήσει επίσης πολλά λήμματα στην εγκυκλοπαίδεια “ΗΛΙΟΣ”.

Έχουν κυκλοφορήσει τα βιβλία του:

Λευκαδίτικοι Παλμοί (ποιήματα)
Το συνέδριο (μυθιστόρημα)
Εφτανησιώτικοι λυρισμοί (ποιήματα)
Μελωδίες και θρήνοι (ποιήματα)
Νοσταλγίες (ποιήματα)
Ο γιός του αφορισμένου (δραματική ιστορία)
Ο καταφρονεμένος (δραματική ιστορία)
Συναπαντήματα της ζωής (διηγήματα)

Στο Γλωσσάρι της Λευκάδας παρουσιάζονται 700 περίπου λήμματα – ιδιωματισμοί της Λευκάδας και η ερμηνεία τους από τον ίδιο.

Έχει λάβει έπαινο από την Ακαδημία Αθηνών, Α΄ βραβείο από λογοτεχνικό περιοδικό, δυο πρώτους επαίνους, ένα δίπλωμα και τρίτο έπαινο της Ένωσης Λογοτεχνών της οποίας υπήρξε μέλος . Για πολλά χρόνια έζησε και εργάστηκε στην Αθήνα.

Ο Ηλίας Γαζής απεβίωσε το 2012 σε ηλικία 99 ετών.

ΕΞΩΦΥΛΛΟ

Συγγραφέας: Χαρά Παπαδάτου – Γιαννοπούλου
Λευκάδα 2014

Χαρά Παπαδάτου-Γιαννοπούλου

Ἡ Χαρά Παπαδάτου-Γιαννοπούλου κατάγεται ἀπό τήν Λευκάδα. Σπούδασε ἀρχι­τε­κτονική στό Τεχνικό Πα­νε­πι­στήμιο τῆς Karlsruhe στήν Γερμανία. Ἐργάσθηκε στό ἐλεύ­­θερο ἐπάγγελμα, κυρίως μέ τήν ἰδιότητα τῆς με­λε­­τήτριας δημοσίων ἔργων στόν χῶρο τῆς Πολεοδομίας καί Χωροταξίας. Συγχρόνως ἀνέπτυξε καί εὐρύ­τε­ρα ἐπι­στημονική καί ἐρευνητική δραστηριότητα, ἐνῶ ἀσχολήθηκε καί μέ ἐκδόσεις πάνω σέ θέματα ἀρχιτεκτονικῆς.

Οἱ κυριότερες δημοσιεύσεις της:

Μείωση εἰσφορῶν-μείωση ἐλλειμμάτων, μία μέθοδος σχεδι­α­σμοῦ“, Πάτρα, Ἰούνιος 1991. “Ἐξέλιξη τοῦ Σχεδίου Πόλεως τῶν Πατρῶν 1829-1989“, Ἀχαϊκές Ἐκδόσεις, Πάτρα, 1991. “Κωδικοποίηση τῶν Ἐπεκτάσεων καί Ἀναθεωρήσεων Σχεδίου Πόλεως τῶν Πατρῶν στά πλαίσια ΕΠΑ, 1983-1993“, Ὀκτώβριος 1993. “Λευκάδα, ἐρευνώντας“, Ἀχαϊκές Ἐκδόσεις, Ἰούνιος 1999. Ἐπιμελήτρια ἐκδό­σεως τόμου Πρακτικῶν τοῦ Διεθνοῦς Συνε­δρίου γιά τόν WDörpfeld. Πάτρα 2008. Συνε­πι­μελήτρια ἐκδόσεως Πρα­κτικῶν Διεθνοῦς Συνε­δρίου HuReDePIS. Πάτρα 2008. Ἐπιμελήτρια τῆς δίγλωσ­σης (ἑλληνικά-γερμανικά) ἐκδόσεως τοῦ αὐτο­βιο­γραφικοῦ ἔργου τοῦ W. Dörpfeld, Daten meines Lebens-Σταθμοί τῆς ζωῆς μου, σέ συνεργασία μέ τόν καθηγητή Klaus Goebel,Wuppertal. Ἔκδοση τοῦ Πνευ­μα­τικοῦ Κέντρου τοῦ Δήμου Λευκαδίων, Περί Τεχνῶν, Πάτρα, 2010. Ἐπι­μελήτρια ἐκδόσεως τόμου πρακτικῶν τοῦ Συνεδρίου μέ θέμα Τά Μοναστήρια τῆς Λευκάδας. Ἔκδοση Πνευ­μα­τικοῦ Κέντρου τοῦ Δήμου Λευ­κα­­δίων. Ἀθήνα 2011. Ναοί τῆς Κατούνας στήν Λευκάδα, Λευκάδα 2014. Ἐπι­μελήτρια ἐκδόσεως τόμου πρακτικῶν τοῦ Συνεδρίου μέ θέμα:  ΝΗΡΙΚΟΣ-ΛΕΥΚΑΣ-ΚΑΣΤΡΟ, Ἡ μακροβιότερη πρωτεύουσα τῆς Λευκάδας, Ἔκδοση Πνευ­μα­τικοῦ Κέντρου τοῦ Δήμου Λευ­κα­­δίων, Λευκάδα 2016.

Ἐπίσης, ἔχει συμμετάσχει μέ ἀνακοινώσεις της σέ συνέδρια καί ἔχει δη­μο­σιεύσει ἄρθρα σέ ἐπιστημονικά περι­οδικά καί τόν τῦπο.

Βιβλία πού περιέχουν γλωσσολογικά λήμματα.

Ναοί και Μοναί Λευκάδος

Κωνσταντίνος Μαχαιράς

Ο Κωνσταντίνος Γ. Μαχαιράς (1882-1967)ήταν γόνος αρχοντικής οικογένειας εμπόρων σιτηρών από τη Ρωσία στα χρόνια της βρετανικής προστασίας, γιος του Γεωργίου Κ. Μαχαιρά (1845-1926), βουλευτή 1875-1879 και δημάρχου Λευκάδας το 1891 και 1895 και προέδρου της Φιλαρμονικής Λευκάδας το 1895 τιμημένος το 1926 με τον Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος και της Κερκυραίας Ευρυδίκης Βασ. Δαμύρη.

Ασχολήθηκε αρχικά με την πο¬λιτική και την κοινωνική δράση αν και δεν κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής. Ήταν δικηγόρος από το 1904 στη Λευκάδα, από το 1908 γραμματέας και από το 1910 πρόξενος στη Λευκάδα της Αυστρίας και πρόεδρος της Φιλαρμονικής Λευκάδας το 1917 και το 1923. Διαδέχτηκε τον Σ. Α. Βλαντή ως πρόξενος της Ιταλίας στη Λευκάδα, το 1938. Σε νεαρή ηλικία, το 1905 υπήρξε μέλος της Επιτροπής υποδοχής των αρχαιολόγων και των ιστορικών, οι οποίοι με επικεφαλής τον πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών Σπ. Π. Λάμπρο, ήλθαν στη Λευκάδα και ξεναγήθηκαν στις ανασκαφές του Δαίρπφελδ.

Τέσσερα κείμενα του, συνδέονται με αυτές τις δραστηριότητες: Οι λόγοι του στη δοξολογία κατά την ονομαστική εορτή του Ελευθερίου Βενιζέλου το 1919 και στον εορτασμό της υπογραφής της συνθήκης των Σεβρών το 1920. Ο λόγος του – σχεδίασμα ιστορίας της Φιλαρμονικής, το 1925 και ο λόγος του στο μνημόσυνο του Ελευθερίου Βενιζέλου στη Μητρόπολη Λευκάδας το 1936.

Από τις ανάγκες του δημόσιου ρήτορα φαίνεται να ξεκίνησε και η έρευνα, που αργότερα οδήγησε στη συγγραφή του πρώτου του βιβλίου: Λεύκας και Λευκάδιοι επί Αγγλικής προστασίας (1810-1864) το 1940.

Στα 55 του χρόνια αποφάσισε να εγκαταλείψει την πολιτική και να ασχοληθεί με την ιστορία. Το έργο του διακρίνεται για την επίμονη τεκμηριωμένη προσέγγιση του παρελθόντος, με παράθεση υπεύθυνων μεταφράσεων των ιστορικών τεκμηρίων και προσπάθεια υπομνηματισμού τους. Τα βιβλία του είναι υψηλός αναβαθμός για τη λευκαδίτικη ιστοριογραφία και αφετηρία για εκεί¬νους που μετά από αυτόν αναζήτησαν και θα αναζητούν δρόμους προς μια συνθετική κοινωνική, πολιτική, οικονομική και πολιτισμική ιστορία της Λευκάδας.

Διέθετε οικονομική ανεξαρτησία και έζησε χωρίς τα βάρη των βιοτικών αναγκών, με αποτέλεσμα να διαθέτει όλο το χρόνο του στην προσπάθεια που ανέλα¬βε και να μπορεί να αυτοχρηματοδοτεί τα ερευνητικά του ταξίδια και τις εκδόσεις των βιβλίων του, που εκδίδονταν με δική του επιμέλεια, κάποτε με σημαντική εικονογράφηση αλλά πάντοτε χωρίς ευρετήρια.

Γνώριζε πολύ καλά τη γαλλική και την ιταλική γλώσσα και απέδειξε ότι μπορούσε να μεταγράφει σωστά, να κατανοεί και να μεταφράζει με ευχέρεια και επιτυχία τα ντοκουμέντα του Αρχειοφυλακείου. Η εργασία του στο Αρχειοφυλακείο έδειξε και την αντοχή του στην επίμονη έρευνα κάτω από δύσκολες συνθήκες. Με το πρώτο του βιβλίο, παρόλη την συντομία του, την περιγραφικότητα και τη χαλαρή άρθρωση, απέδειξε ότι ήταν ικανός ιστοριοδίφης και ιστορικός για μια περίοδο της λευκαδίτικης ιστορίας, που πρώτος αυτός ιστόρησε

Η ερευνητική του προσπάθεια συνεχίστηκε με εντατικούς ρυθμούς με αποτέλεσμα δύο μεγάλα και τα σημαντικότερα έργα του, που τύπωσε το 1951, Η Λευκάς επί Ενετοκρατίας (1684-1797)” και το 1954, “Πολιτική και Διπλωματική Ιστορία της Λευκάδος (1797-1810)” και κάλυψε με αυτά την περίοδο της Βενετοκρατίας (1684-1797) και την περίοδο των Δημοκρατικών Γάλλων (1797-1798), των Ρωσοτούρκων (1798-1800), την περίοδο του πρώτου ελληνικού ημιαυτόνομου κράτους, της Επτανήσου Πολιτείας (1800-1807) και την περίοδο των αυτοκρατορικών Γάλλων ως την αγγλική κατάκτηση του 1810.

Το 1958, θα εκδώσει, σε 200 σελίδες, το βιβλίο “Η Λευκάς (1700-1864)”, διεκδικώντας με επιτυχία τη βράβευση του από την Ακαδημία Αθηνών.

Ένα μεγάλο βιβλίο 380 σελίδων θα εκδώσει το 1957: “Ναοί και Μοναί της Λευκάδος”. Εκμεταλλευόμενος τους φακέλους για κάθε ναό και μονή, που υπήρχαν στο Αρχειοφυλακείο, ο Μαχαιράς συνέταξε ένα εικονογραφημένο χρονικό για την ίδρυση και την ιστορία κάθε ναού ή μονής με τρόπο λιτό, αναδεικνύοντας στοιχεία της θρησκευτικότητας και της λατρείας, αλλά και της φροντίδας για τους τόπους της λατρείας και την κυβέρνηση τους. Με αυτό το βιβλίο ο Μαχαιράς, παρόλο που δεν εξαντλεί την πληροφοριοδοτική ικανότητα των φακέλων, δίνει εναύσματα για μια εσωτερικότερη ιστορία και ανθρωπολογική προσέγγιση των Λευκαδίων, όπως θρησκεύονται, λατρεύουν και διακονούν τους ιερούς τους τόπους. Στο βιβλίο υπάρχει και υπομνηματισμένος κατάλογος των ιεραρχών Λευκάδος (284-1940) καθώς και λεξιλόγιο.

Στο γέρμα της ζωής του θα αποτολμήσει την έκδοση ενός μικρού βιβλίου 73 σελίδων, “Η νήσος Λευκάς κατά την Αρχαιότητα” θέλοντας να αφήσει ένα δείγμα γραφής για όσα τον απασχόλησαν 60 χρόνια από τότε που ο Δαίρπφελδ έδινε το σύνθημα για την ανίχνευση του αρχαίου παρελθόντος. Στηριζόμενος σε στοιχειώδη βιβλιογραφία, ανάμεσα της και το δικό του φυλλάδιο του 1949, “Το ακρωτήριον Λευκάτας και ο ναός του Απόλλωνος” και στη χρήση των αρχαίων κειμένων, προσπάθησε, χωρίς σπουδαία αποτελέσματα, να καλύψει την τοπογραφία του νησιού και ύστερα να παρακολουθήσει τις περιόδους της λευκαδίτικης ιστορίας στα χρόνια των Κορινθίων, των Μακεδόνων και των Ρωμαίων, εξετάζοντας νομίσματα και επιγραφές.

Γεννήθηκε το 1899 στη Βαυκερή Λευκάδας.

Φοίτησε στο Γυμνάσιο Λευκάδας και στη συνέχεια στο τμήμα Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (εγγραφή το 1918).
Διέκοψε τις σπουδές του λόγω στράτευσης και έλαβε μέρος στην Μικρασιατική Εκστρατεία.
Μετά το πέρας των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, συνέχισε τις σπουδές του και πήρε το δίπλωμα του Χημικού.

Από το 1925 εργάστηκε ως χημικός οινολόγος σε διάφορα εργοστάσια οινοποιίας της Ελλάδας (Μεσσήνη Καλαμάτα και Λευκάδα). Επίσης υπηρέτησε στο εδαφολογικό εργαστήριο του Υπουργείου Γεωργίας στην Αθήνα.

Το 1940, μετά τον Αλβανικό Πόλεμο εγκαταστάθηκε στο πατρικό του στο Νυδρί Λευκάδας, όπου πέρασε τα δύσκολα χρόνια του πολέμου και μετά τον πόλεμο εργάστηκε ως χημικός οινολόγος στο εργοστάσιο οινοποιίας Λευκάδας (ΤΑΟΛ), μέχρι το 1965, οπότε συνταξιοδοτήθηκε.

Έκτοτε ζούσε με την οικογένεια του (τη σύζυγο και τα δυο παιδιά του, Ελισάβετ (Έλσα) και Λυκούργο στο Νυδρί. Πέθανε το 1974.

Με την ποίηση ασχολούνταν από τα μαθητικά και φοιτητικά του χρόνια.
Αν και ήταν χημικός, διακρίνονταν για την ψυχική ευαισθησία του και το ανήσυχο πνεύμα του και μελετούσε πάντα φιλολογία, ιστορία και ποίηση.

Στο έργο του “Λευκαδίτικες Σάτιρες” (Εισαγωγή και Επιμέλεια του Τηλέμαχου Στεριώτη) που κυκλοφόρησε το 1968, περιέχονται ποιήματα εμπνευσμένα από την επαγγελματική του ζωή και τη μικρή κοινωνία του νησιού του. Πολλά από αυτά είχαν επίσης δημοσιευτεί σε τοπικές εφημερίδες.

Ο Παναγιώτης Ματαφιάς γεννήθηκε το 1918 στη Λευκάδα.

Τελείωσε το Σχολαρχείο στις αρχές της δεκαετίας του ’30 και λίγο πριν τον πόλεμο ξεκίνησε να εργάζεται ως τυπογράφος.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση με πολύ ενεργό ρόλο στην οργάνωση των νέων.

Μετά τον πόλεμο εργάστηκε σε τυπογραφεία της πόλης, όπως στου Τσιρίμπαση κ.ά.

Χρονογραφήματα και ποιήματά του δημοσιεύθηκαν στην “ΗΧΩ της Λευκάδας”, στη “Δημοκρατική Αναγέννηση” και άλλες εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά με το παρωνύμιο “Νότης Μπρανέλος” ή “Άνθης Σκάρος”.

Το βιβλίο του “Απ’ τον Άη-Μηνά ίσαμε τον Πόντε” εκδόθηκε το 1992 και αποτελεί μια μοναδική συλλογή 21 χρονογραφημάτων γραμμένα στο ιδίωμα της πόλης της Λευκάδας, ενώ περιλαμβάνει και γλωσσάρι.

Κείμενο του περιλαμβάνεται στο συλλογικό έργο “Οι Λευκαδίτες για το Σικελιανό”, έκδοση του Δήμου Λευκάδας (2001).

Ποίημά του περιλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή του Α. Αντάνη, “Διέταξέ με …” (2000)

Πέθανε το 1992.

Συγγραφέας: Ελευθερία Πολίτη – Μελά
Εκδοση του Δήμου Απολλωνίων Λευκάδας
Αθήνα 2000

Η Ελευθερία Πολίτη Μελά γεννήθηκε στην Κοντάραινα Λευκάδας. Ένα χρόνο μετά τη γέννησή της, η οικογένεια της μετακόμισε στη Βασιλική. Τελείωσε το Γυμνάσιο Λευκάδας και φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ΄ όπου πήρε το πτυχίο της Φιλολογίας. Το 1980 πήρε και το πτυχίο του τμήματος Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Παραιτήθηκε, αφού υπηρέτησε 25 χρόνια σε διάφορα σχολεία της δημόσιας εκπαίδευσης.

Ο Λεωνίδας (Λάκης) Μαμαλούκας γεννήθηκε το 1930 στο Καστρί Κυνουρίας του Νομού Αρκαδίας όπου υπηρετούσε ως ειρηνοδίκης ο πατέρας του Δημήτριος Τάκης Μαμαλούκας, μετέπειτα δικηγόρος Λευκάδας.

Ο Λάκης Μαμαλούκας αφού τελείωσε το γυμνάσιο Λευκάδας ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Νομική Αθηνών και άσκησε τη δικηγορία στη Λευκάδα επί 35 χρόνια. Παράλληλα με τη δικηγορία ανέλαβε και την τοπική εφημερίδα “Λεύκας”, παίρνοντας τα ηνία από τον πατέρα του Τάκη Μαμαλούκα ο οποίος υπήρξε το 1949 ο ιδρυτής και εκδότης της. Ο Λάκης Μαμαλούκας ήταν επί 20 χρόνια διευθυντής και εκδότης της εφημερίδας “Λεύκας” από το 1986 μέχρι τον Ιανουάριο του 2006 όπου και απεβίωσε.

Λάτρης της φύσης και κυρίως της θάλασσας, την ύμνησε στα ποιήματά του, εκδίδοντας την πρώτη του ποιητική συλλογή με τον τίτλο “Αβάλες” το 1969, για να ακολουθήσουν η “Ανθολογία ποιημάτων για το νησί της Λευκάδας” και τα “Κοχύλια”. Με τη συνδρομή του Πνευματικού Κέντρου Λευκάδας διοργάνωνε πολύ συχνά δε, αξιόλογες ποιητικές βραδιές.

Ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνία από τα φοιτητικά του χρόνια όταν σπούδαζε στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έγραψε σε περιοδικά και εφημερίδες της εποχής εκείνης (1950-1954).

Λογοτεχνικά έργα του δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά και εφημερίδες της επαρχίας κυρίως και εξέδωσε τα εξής βιβλία:

“Λευκαδίτικα χρονογραφήματα του Τάκη Μαμαλούκα” επιμέλεια Λάκη Μαμαλούκα 1996
“Τάρα – Ρονέρα” διηγήματα 1997
“Η Λεύκας την εποχή του Ομήρου” ιστορική μονογραφία 1998
“Το ψαροχώρι και η Ολυμπιάδα” νουβέλα 1999
“Χρονογραφόντας την ζωή μας” χρονογραφήματα 2000
“Ο Έρως της Αμαρτίας” μυθιστόρημα 2003
“Δύο νύχτες και ένας χρόνος” μυθιστόρημα 2005

Συγγραφέας: Μιλτιάδης Δ. Κακλαμάνης
Εκδότης: Εκδόσεις Γρηγόρη
Έτος: 2005

Ο Μιλτιάδης Δ. Κακλαμάνης γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1902 στην Εγκλουβή Λευκάδας. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στο χωριό.

Στη συνέχεια φοίτησε για τρία χρόνια στο Σχολαρχείο στη Λευκάδα και αμέσως μετά στο Γυμνάσιο όπου απεφοίτησε το 1926. Προηγουμένως, (το 1924 σε ηλικία 22 ετών) και ως μαθητής της Γ΄ τάξης Γυμνασίου παντρεύτηκε την Γεωργία Θερμού (Τσαρλαμπά).

Με την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο Λευκάδας δίνει με επιτυχία εισαγωγικές εξετάσεις στο Μονοτάξιο Διδασκαλείο στα Ιωάννινα απ΄ όπου πήρε το δίπλωμα του δασκάλου, τον Ιούνιο του 1927. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του εκεί, εξέδωσε με τον επίσης Λευκαδίτη και συμφοιτητή του Αλέκο Μεταξά ένα παιδαγωγικό 15/θήμερο περιοδικό, το “Νέο Δρόμο”, το οποίο χειροκροτήθηκε από τον διευθυντή του Διδασκαλείου Γεώργιο Παλαιολόγο.

Υπηρέτησε σαν δάσκαλος σε χωριά της Ηπείρου, στην Ακαρνανία και στη συνέχεια από το 1932 και μέχρι την συνταξιοδότησή του, το 1958, στο χωριό του στην Εγκλουβή.
Μετά την συνταξιοδότησή του μετακομίζει με τη σύζυγό και τα παιδιά του στην Αθήνα. Χάνει τη σύζυγό του από την επάρατη νόσο το 1970. Πεθαίνει σε ηλικία 80 ετών στις 12 Ιουνίου 1982.

Συγγραφέας: Ελένη Γράψα
Εκδότης: Γ.Α.Κ. – Αρχεία Νομού Λευκάδας
Έτος: 2006, ISBN: 978-960-89566-0-5

Φιλόλογος, απόφοιτός του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Εργάστηκε στη μέση εκπαίδευση σε σχολεία της Λευκάδας και της Αθήνας. Από το 2004 μέχρι το 2012 εργάστηκε στα Γενικά Αρχεία του Κράτους. Επιτέλεσε προϊσταμένη στα Γενικά Αρχεία Λευκάδας.

Ζαμπέλης Γεράσιμος του Ιωάννου, Πρωτοπρεσβύτερος – Συγγραφέας.

Γεννήθηκε στον Κάβαλλο Λευκάδος το 1956. Στο δημοτικό σχολείου του ιστορικού αυτού χωριού έμαθε τα πρώτα γράμματα. Τις δύο πρώτες τάξεις του Γυμνασίου τελείωσε στην Καρυά και στη συνέχεια φοίτησε στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή, από την οποία απεφοίτησε το 1975.

Στη συνέχεια, ύστερα από επιτυχείς εισαγωγικές εξετάσεις, σπούδασε στην Ανωτέρα Σχολή Ιερατικών Σπουδών (τότε Θεολογική Ακαδημία).

Διάκονος χειροτονήθηκε το 1980 και Πρεσβύτερος το 1984 από τον μακαριστό Μητροπολίτη Λευκάδος και Ιθάκης κυρό Νικηφόρο, από τον οποίο έλαβε και τα οφίκια του Οικονόμου και του Πρωτοπρεσβυτέρου, καθώς και το αξίωμα της πνευματικής πατρότητας.

Διορίσθηκε αμέσως Εφημέριος του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Ευαγγελιστρίας Λευκάδος, στον οποίο ανελλιπώς και με αξιοσημείωτη επιτυχία διακονεί. Δημιούργησε το Ενοριακό Πνευματικό Κέντρο του Ι. Ναού με αξιόλογη ποιμαντική δράση κυρίως μεταξύ των νέων.

Συμμετείχε ως μέλος τη Συνοδική Επιτροπή Χριστιανικής Αγωγής της Νεότητος και στην Ειδική Συνοδική Επιτροπή διοργανώσεως του «Ιωβηλαίου 2000 χρόνων από τη Γέννηση του Χριστού» επί μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου.

Ιδιαίτερα ασχολήθηκε με την, άγνωστη εν πολλοίς, τοπική Εκκλησιαστική Ιστορία της Λευκάδος, την οποία κατέγραψε σε τρεις τόμους 1.400 περίπου σελίδων, οι οποίοι βραβεύτηκαν από την Ελληνική Εταιρεία Χριστιανικών Γραμμάτων και από την Ακαδημία Αθηνών, ενώ εκτυπώνεται ήδη ο τέταρτος.

Συνολικά έχει συγγράψει περισσότερα από 100 βιβλία, τα περισσότερα των οποίων κυκλοφορούν σε πολλές εκδόσεις.

Αρθρογραφεί τακτικά σε τοπικής και πανελλήνιας κυκλοφορίας περιοδικά και εφημερίδες.

Παραμένει ενεργό μέλος της τοπικής κοινωνίας, στην οποία με δική του επιλογή κατοικεί.

Διετέλεσε μέλος των Διοικητικών Συμβουλίων της ΔΕΠΟΚΑΛ Δήμου Λευκάδας, του Κέντρου Πρόληψης «Δίαυλος», της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Λευκάδος και άλλων τοπικών κοινωφελών φορέων.

Για την ποιμαντική του προσφορά στο λαό της Λευκάδας βραβεύθηκε δύο φορές από το Υπουργείο Υγείας και την ΕΡΑ.

Είναι έγγαμος και πατέρας τεσσάρων παιδιών.

Συγγραφέας: Φίλιππος Λάζαρης
Εκδότης: Δήμος Σφακιωτών
Έτος: 2010
Επιμέλεια-Προλεγόμενα: Δημήτρης Τσερές
Λεξιλόγιο: Βασίλης Φίλιππας

Ο Φίλιππος Λάζαρης γεννήθηκε το 1911 στα Λαζαράτα Λευκάδας. Αποφοίτησε από το Δημοτικό Σχολείο του χωριού του και γράφτηκε στο Ελληνικό Σχολείο Λευκάδας, απ΄ το οποίο απολύθηκε το 1929. Στον πόλεμο του ΄40 υπηρέτησε με διάφορες σχέσεις εργασίας στην ιδιαίτερη πατρίδα του και το 1952 ορκίστηκε Γραμματέας της Κοινότητας Λαζαράτων, απ΄ όπου συνταξιοδοτήθηκε το 1979. Ίδρυσε το 1967 την Κοινοτική Βιβλιοθήκη Λαζαράτων και ήταν υπεύθυνος γι΄ αυτήν μέχρι την συνταξιοδότησή του.

Για δεκαπέντε χρόνια χρημάτισε πρόεδρος του “Συνδέσμου Κοινοτικών Υπαλλήλων Νομού Λευκάδας”. Τα κείμενά του γράφτηκαν μεταξύ 1935-1999, αλλά δημοσιεύει μόνο μετά το 1970. Πέθανε το 2000 στον Πύργο Ηλείας και θάφτηκε στο νεκροταφείο των Λαζαράτων.

Συγγραφέας: Ανδρομάχη Φίλιππα Χαριτωνίδου
Επιμέλεια, Επιλεγόμενα:  Τριαντάφυλος Σκλαβενίτης, Δημήτρης Σπ. Τσερές
Επιλεγόμενα, Λεξιλόγιο: Βασίλης Φίλιππας, «Λευκάδα είναι μόνο η πόλη. Αναπαραστάσεις του τόπου, της ιστορίας, των συμπεριφορών και της ντοπιολαλιάς στις Ηθογραφίες της Ανδρομάχης Φίλιππα-Χαριτωνίδου. Πραγματολογικός και λαογραφικός υπομνηματισμός. Λεξιλόγιο.»
Εκδότης: Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών
Έτος: 2010

Η Ανδρομάχη Φίλιππα Χαριτωνίδου (1891-1969), γεννήθηκε στην πόλη της Λευκάδας, όπου φοίτησε στη δημοτική και μέση εκπαίδευση. Σπούδασε στο Διδασκαλείο του Αρσακείου Αθηνών και πήρε δίπλωμα πρωτοβάθμιας δασκάλας (1910-1913).

Παντρεύτηκε το 1920 τον καθηγητή της στο Αρσάκειο Χ.Χ. Χαριτωνίδη (1875-1954), καθηγητή κλασικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1926-1940) και ακαδημαϊκό (1946).

Δημοσίευσε, επίσης, το βιβλίο “Η Μανούλα, γράμματα για τα παιδιά” (1929) και αφησε ανέκδοτα τα “Κοντά στο τέλμα”, “Μυθιστόρημα για παιδιά”, στα οποία κυριαρχεί ο λόγος του διδακτισμού και της δημιουργικής φιλανθρωπίας σε αντιστοιχία με τις κοινωνικές της πεποιθήσεις και προσπάθειες.

Ο Βασίλης Στ. Φίλιππας γεννήθηκε στην πόλη της Λευκάδας το 1971. Εργάστηκε στο Λαογραφικό Μουσείο Λευκάδας, στην Έκθεση Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας, σε Διεθνή Φεστιβάλ και Εκθέσεις κ.λπ. Εργάζεται ως γραφίστας (dtp) στις εκδόσεις Αίολος από το 1998.

Είναι μέλος της Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών. Ασχολείται ερευνητικά με την ιστορία της Λευκάδας —κύρια την αστική— και ιδιαίτερα με τις οικονομικές, πολιτικές, ιδεολογικές και πολιτισμικές πτυχές της κατά την περίοδο από τις απαρχές της βενετοκρατίας έως και τον Μεσοπόλεμο. Έχει συμμετάσχει με μελέτες του σε εκδόσεις σχετικής θεματικής καθώς και ως ομιλητής σε Συμπόσια, παρουσιάσεις βιβλίων και σεμινάρια, ενώ περιστασιακά αρθρογραφεί στον τοπικό ηλεκτρονικό τύπο για θέματα ιστορικού ενδιαφέροντος.

Βασικό του έργο είναι η σύνταξη του ερμηνευτικού και ετυμολογικού Ιδιωματικού Λεξικού της Λευκάδας, το οποίο αποτελεί την Κιβωτό του τοπικού ιδιώματος. Είναι προϊόν τριακονταετούς συστηματικής συλλογής γλωσσικού υλικού τόσο του προφορικού λόγου —της καθημερινής ζωής και των ιδιαίτερων επαγγελματικών ιδιωμάτων— βάσει ερωτηματολογίων, όσο και του γραπτού με την αποδελτίωση του συνόλου της λευκαδίτικης εργογραφίας από το 1845 έως τις ημέρες μας.

Αποδελτιώθηκαν πάνω από 1.250 βιβλία, λεξικά, γλωσσάρια, μελέτες, άρθρα περιοδικών και εφημερίδων (του ηλεκτρονικού τύπου συμπεριλαμβανομένου), λογοτεχνικά έργα, διδακτορικά, μεταπτυχιακά, φοιτητικές εργασίες, χειρόγραφες συλλογές κατατεθειμένες σε βιβλιοθήκες, σε αρχεία πανεπιστημίων, στην Ακαδημία Αθηνών κ.α., που αφορούν την λευκαδίτική Ιστορία και Λαογραφία.

Αποδελτίωση έγινε και σε πάμπολλα συμβόλαια, προικοσύμφωνα κ.λπ. της περιόδου της βενετοκρατίας (1684-1797) που φυλάσσονται στα ΓΑΚ, Αρχεία Νομού Λευκάδας. Πλούσιους, τέλος, καρπούς απέδωσε και η σύγκριση —με τη βοήθεια ηλικιωμένων Λευκαδιτών— του τοπικού ιδιώματος με αυτά των υπόλοιπων Ιόνιων Νησιών, της Ακαρνανίας και της Ηπείρου, με χρησιμοποίηση γι’ αυτό τον σκοπό 33 εκδομένων λεξικών των κατά τόπους ιδιωμάτων. Οι λέξεις που περιλαμβάνει το Ιδιωματικό Λεξικό της Λευκάδας ξεπερνούν τις 26.000, με 3.361 από αυτές να μην παρουσιάζονται πουθενά αλλού καταγραμμένες. Σε πολλές χιλιάδες ανέρχονται, επίσης, οι αποδελτιωμένες λέξεις στις οποίες δόθηκε ερμηνεία μετά από έρευνα, καθώς και αυτές που είτε συμπληρώθηκαν με σημασίες άγνωστες στην ως τώρα βιβλιογραφία, είτε εμπλουτίστηκαν με φράσεις, παροιμίες, αινίγματα κ.λπ. από τον προφορικό και αποσπάσματα εγγράφων από τον γραπτό λόγο.

Στο Ιδιωματικό Λεξικό της Λευκάδας καταγράφονται οι πηγές κάθε λήμματος, δίνοντας έτσι δυνατότητα στους ερευνητές και τους φιλίστορες να το χρησιμοποιήσουν ως βιβλιογραφικό οδηγό. Ιδιαίτερη βαρύτητα δόθηκε και στην ετυμολόγηση των λέξεων. Στα εκτενή εισαγωγικά του έργου αναλύονται τα γνωρίσματα και οι ιδιαιτερότητες του ιδιώματος στην προφορά και τη γραμματική, οι επιδράσεις που δέχτηκε μέσα στους αιώνες, η ιστορική του διαδρομή και εξέλιξη, τα όρια και τα χαρακτηριστικά των γλωσσικών του υποομάδων, η θέση του στη γεωγραφία των ελληνικών ιδιωμάτων κ.ο.κ.

Ανέκδοτα ή σε στάδιο ολοκλήρωσης βρίσκονται τα βιβλία του Β. Φίλιππα:

α) Τζόρτζης Τζερμπάνης, Δημόσιος Νοτάριος Αγίας Μαύρας, οι σωζόμενες πράξεις (3 Μαΐου — 12 Σεπτεμβρίου 1692).

β) Η συνοδευόμενη από λεπτομερή υπομνηματισμό μετάφραση των εκτενών αποσπασμάτων που αφορούν τη Λευκάδα από τα έργα των Βρετανών Γουίλιαμ Γκούντισον (William A. Goodison, A historical and topographical essay upon the Islands of Corfu, Leucadia, Cephalonia, Ithaca and Zante etc., 1822), και Τζον Χένεν (John Hennen, Sketches of the medical topography of the Mediterranean: comprising an account of Gibraltar, the Ionian Islands, and Malta etc., 1830), που φωτίζουν πολλαπλές πτυχές της τοπικής ιστορίας των πρώτων δεκαετιών του 19ου αιώνα.
Τέλος, ερευνά συστηματικά θέματα που αφορούν την ιστορία της πόλης της Λευκάδας, την παρουσία της Καθολικής Εκκλησίας στη Λευκάδα, την τοπική λογοτεχνία του 19ου αιώνα, την πολύτοξη γέφυρα της Αγίας Μαύρας κ.ά., με σκοπό τη συγγραφή ανάλογων μελετών.

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ:
1) «Προσεγγίσεις στην ιδιωματική γλώσσα της Λευκάδας», Πρακτικά ΙΓ΄ Συμποσίου, Λευκάδα 11-13 Αυγούστου 2008, Ο Λαϊκός πολιτισμός της Λευκάδας και ο Πανταζής Κοντομίχης, Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών, Αθήνα 2009.

2) «Γεώργιος Ι. Καββαδίας (1815;-1883): Το συνεταιριστικό όραμα και το αστικό εκσυγχρονιστικό εγχείρημα», Πρακτικά ΙΔ΄ Συμποσίου, Λευκάδα 3-5 Αυγούστου 2009, Οι αφανείς της λευκαδίτικης ιστορίας, Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών, Αθήνα 2010.

3) «“Λευκάδα είναι μόνο η πόλη”. Αναπαραστάσεις του τόπου, της ιστορίας, των συμπεριφορών και της ντοπιολαλιάς στις ηθογραφίες της Ανδρομάχης Φίλιππα-Χαριτωνίδου. Πραγματολογικός και λαογραφικός υπομνηματισμός. Λεξιλόγιο», στο Ανδρομάχη Φίλιππα-Χαριτωνίδου, Ηθογραφίες Λευκαδίτικες, Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών, Αθήνα 2010.

4) «Λεξιλόγιο», στο Φίλιππος Π. Λάζαρης, Μια φορά και έναν καιρό, Πεζά, Ποιήματα, Τοπωνύμια Λαζαράτων, Δήμος Σφακιωτών, Λευκάδα 2010.

5) «Παρουσίαση του βιβλίου της Ανδρομάχης Φίλιππα-Χαριτωνίδου, Ηθογραφίες Λευκαδίτικες», Πρακτικά ΙΕ΄ Συμποσίου, Λευκάδα 18-20 Αυγούστου 2010, Δρόμοι και παράδρομοι της τοπικής ιστορίας, Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών, Αθήνα 2011.

6) «Τα οικογενειακά επώνυμα των Λευκαδίων», στο Ηλίας Κολοβός (επιμ.), Οθωμανικές Πηγές για τη Νεώτερη Ιστορία της Λευκάδας, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2013.

7) «Μια μαρτυρία για την πόλη της Λευκάδας στα πρώιμα χρόνια της βενετοκρατίας. Η καταγραφή του 1695 των κινητών πραγμάτων, αμφίων και βιβλίων των ναών της Ευαγγελίστριας και του Αγίου Αθανασίου Αμαξικής, καθώς και των οικιακών σκευών και του ρουχισμού τού πρώην εφημερίου τους Μεθοδίου Μολφέτα», Επετηρίς Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών, τόμ. ΙΓ΄, 2012-2016, Αθήνα 2017.

8) «Παρουσίαση του βιβλίου του Νίκου Βαγενά, Πάτρια ίχνη / ψηφίδες από τη Λευκάδα του χθες», Επετηρίς Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών, τόμ. ΙΓ΄, 2012-2016, Αθήνα 2017.

9) «Υπό την σκιάν του Βαλαωρίτη. Οι “ελάσσονες” Λευκαδίτες Λογοτέχνες του 19ου αι.», Πρακτικά ΚΒ΄ Συμποσίου, Λευκάδα 9-10 Αυγούστου 2017, Λογοτεχνία και Λογοτέχνες της Λευκάδας, 19ος — 20ός αι., Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών, Αθήνα 2018.

Συγγραφέας: Δημήτρης Κατωπόδης (πρ. Γυμνασιάρχης)
Έκδοση: Καρσάνικα Νέα του Συλλόγου Καρσάνων Αθήνας

Ο Δημήτριος Κατωπόδης γεννήθηκε στην Καρυά της Λευκάδας στις 25 Ιανουαρίου του 1930. Ήταν άγαμος, κάτοικος Ν. Ιωνίας Αττικής.

Γιος του δασκάλου του χωριού, Γεωργίου Κατωπόδη, έδειξε από μικρός μεγάλο ενδιαφέρον για τα γράμματα και με τη στήριξη του τότε Μητροπολίτη της Λευκάδας, Δωροθέου, ξεκίνησε και ολοκλήρωσε επιτυχώς τις σπουδές του στη Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη συνέχεια, η μεγάλη αγάπη του για τα κλασικές σπουδές τον ώθησαν στην απόκτηση του δεύτερου πτυχίου του στην Κλασική Φιλολογία στο ίδιο Πανεπιστήμιο.

Εργάστηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής του καριέρας ως θεολόγος καθηγητής στη μέση εκπαίδευση σε διάφορα σχολεία της Ελλάδας και διετέλεσε γυμνασιάρχης στο Γυμνάσιο της Καρύστου. Για περισσότερα από 15 χρόνια υπηρέτησε σε Γυμνάσιο της Ν. Ιωνίας Αττικής, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε.

Ως εκπαιδευτικός άφησε άριστες εντυπώσεις και ήταν ιδιαίτερα αγαπητός σε όλα τα σχολεία που δίδαξε. Ήταν πραγματικά γεννημένος για δάσκαλος, καθώς είχε ιδιαίτερη ικανότητα στη μετάδοση της γνώσης και ήταν δεινός ομιλητής, όχι μόνο στις αίθουσες των σχολείων αλλά και στις εκκλησίες όπου κήρυττε από άμβωνος.

Ως βαθύς γνώστης της θεολογίας και των Κλασικών Γραμμάτων διάβαζε και αρθρογραφούσε αδιαλείπτως. Ήταν ένας πραγματικός ερευνητής – μελετητής. Τα κείμενά του έβριθαν από παραπομπές και πηγές, προϊόν ενδελεχούς και εμπεριστατωμένης μελέτης επί του αντικείμενου.

Αρθρογραφούσε συστηματικά στην εφημερίδα του Συλλόγου Καρσάνων Αθήνας «Καρσάνικα Νέα» και στην εφημερίδα του Συλλόγου Λευκαδίων Αττικής «Ηχώ της Λευκάδας», στις μόνιμες στήλες λαογραφικού ενδιαφέροντος «Καρσάνικα γλωσσικά ιδιώματα» και «Λαογραφικά Ποικίλα» αντίστοιχα.

Επίσης, συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων και τη Μητρόπολη Ν. Ιωνίας, όπου είχε αναλάβει και την επιμέλεια της μηνιαίας έκδοσής της.

Μία από τις αγαπημένες καθημερινές ασχολίες του ήταν να επισκέπτεται τα κεντρικά βιβλιοπωλεία της Αθήνας και να ενημερώνεται για τις νέες εκδόσεις που κυκλοφορούσαν στα αντικείμενα που τον ενδιέφεραν π.χ. Θεολογία, Φιλολογία, Λαογραφία κλπ. Η προσωπική του βιβλιοθήκη περιελάμβανε χιλιάδες επιστημονικά και άλλα βιβλία, ειδικού και γενικού ενδιαφέροντος.

Έζησε απλά, χωρίς έπαρση και ματαιοδοξία και, παρά τις ιδιαίτερες ικανότητες που είχε, ουδέποτε επιδίωξε να καταλάβει ανώτερες θέσεις στην εκπαίδευση ή τη διοίκηση.

Απεβίωσε τον Ιούνιο του 2010 μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο σε ηλικία 80 ετών.

Ο Ναπολέων Π. Δουβίτσας γεννήθηκε το 1932 στην Καρυά. Τελείωσε το Γυμνάσιο στη Λευκάδα και συνέχισε τις σπουδές του στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων. Εργάστηκε ως δάσκαλος στα χωριά Νιχώρι, Πλατύστομα, Καρυά και Λυγιά Λευκάδας.

Κατά τη διάρκεια της 7ετίας διώχθηκε και καταδικάστηκε από το στρατοδικείο Ιωαννίνων σε 6μηνη φυλάκιση. Πρόκειται για τη μοναδική περίπτωση εν ενεργεία δασκάλου που καταδικάστηκε από στρατοδικείο.

Στη συνέχεια παύτηκε από τα καθήκοντά του ως δάσκαλος και επανήλθε μετά το πέρας της 7ετίας, όπου εργάστηκε σε σχολεία της Αθήνας. Μάλιστα για τη δική του περίπτωση υπήρξε και σχετική επερώτηση στη Βουλή από τους Απόστολο Κακλαμάνη και Αλέκο Παναγούλη.

Διατέλεσε προϊστάμενος Α/θμιας Εκπαίδευσης και Σχολικός Σύμβουλος και από τη θέση αυτή συνταξιοδοτήθηκε. Υπήρξε ενεργό μέλος της ΔΑΣΚ.

Είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά.

Έχει γράψει το μυθιστόρημα “Πήγασος Οδοιπόρος” (εκδ. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ), και το βιβλίο “Η Καρσάνικη Βελονιά” (έκδ. Πνευματικό Κέντρο κοινότητας Καρυάς) καθώς και πολλά άρθρα κοινωνικού, λαογραφικού και ιστορικού ενδιαφέροντος σε διάφορες τοπικές και συλλογικές εφημερίδες.

Συγγραφέας: Γιώργος Βερύκιος
Εκδότης: Εκδόσεις ΑλΔΕ
Έτος: 2011
ISBN: 978-960-9451-25-3

Ο Γιώργος Βερύκιος γεννήθηκε στην Εξάνθεια της Λευκάδας. Στην πόλη της Λευκάδας έζησε τα νεανικά του χρόνια. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Το “Μια νόνα αφηγείται” είναι το πρώτο βιβλίο που εκδίδει.

Ο Διονύσιος Δ. Κοντογιώργης γεννήθηκε το 1936 στη Λευκάδα. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς και στο Παρίσι (Δίπλωμα μεταπτυχιακών σπουδών του Ινστιτούτου Μελετών Οικονομικής και Κοινωνικής Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου του Παρισιού (Δίπλωμα Ανωτάτων Τεχνικών Ανάπτυξης) και  Διδακτορικό δίπλωμα (Dicorat de l’  universite)  οικονομικών επιστημών της Νομικής και Οικονομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Παρισιού).

Έχει εργαστεί ως οικονομικό στέλεχος, υπεύθυνος της υπηρεσίας Μελετών και Ανάπτυξης μεγάλης βιομηχανικής επιχείρησης, ως διευθυντικό στέλεχος πολυεθνικών εταιρειών σε διοικητικά, διαχειριστικά, οργανωτικά και εμπορικά θέματα, ωε εισηγητής σεμιναρίων στο ΕΛ.ΚΕ.ΠΑ. καθώς και σε εμπορικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις, συνεργάτης εμπορικών επιχειρήσεων σε θέματα ανάπτυξης προσωπικού, οργάνωσης, πωλήσεων κ.λπ., πρόεδρος Δ.Σ. ε εταιρεία παροχής υπηρεσιών Α.Ε., μελέτες, οργανωτικές εργασίες κ.λπ.

Δημοσιεύσεις:

  1. Διδακτορική διατριβή: Le role du commerce extrerieur dans le developpment economique en Grece, Παρίσι, 1966
  2. Τα στελέχη των επιχειρήσεων και η Ελληνική πραγματικότητα, εκδ. ΠΑΜΙΣΟΣ, Αθήνα 1980
  3. Τέχνη και Τεχνικές των πωλήσεων, εκδ. ΠΑΝΙΣΟΣ, Αθήνα 1986
  4. Εγκυκλοπαίδεια Οικονομικών Επιστημών, εκδ. ΠΑΜΙΣΟΣ, Αθήνα, διάφορες εργασίες
  5. Ισόρροπη Ανάπτυξη και Μακροπρόθεσμος προγραμματισμός στις επιχειρήσεις, εκδ. ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ, Αθήνα 1988
  6. Ανάπτυξη και Εθνικός Προγραμματισμός, η περίπτωση της Ελλάδος, εκδ. ΠΑΠΑΖΗΣΗ, Αθήνα 2006
  7. Ένα συναρπαστικό ταξίδι μέσα στο χρόνο, Γενεαλογικό Δέντρο 1600-2010, Ηλεκτρονική Έκδοση, Αθήνα 2012
  8. Η οικονομία της Νεότερης Ελλάδας 1821-2012, Ηλεκτρονική Έκδοση, Αθήνα 2013
  9. Μια ζωή γεμάτη όνειρα, μυθιστορηματική αυτοβιογραφία, Ηλεκτρονική έκδοση, Αθήνα 2013
  10. Σειρά εργασιών πάνω σε οικονομικά (Μικροοικονομικά και Μακροοικονομικά), κοινωνικά, εκπαιδευτικά κ.λπ. θέματα δημοσιευμένα σε οικονομικά περιοδικά και στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο.

Ο Ιωάννης Κτενάς γεννήθηκε στην Καρυά Λευκάδος, όπου και περάτωσε τις γυμνασιακές του σπουδές. Έλαβε το πτυχίο της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και υπηρέτησε στον στρατό ως Ανθυπίατρος.

Υπηρέτησε στο αγροτικό ιατρείο Παραποτάμου του Ν. Θεσπρωτίας και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Αγγλία στο Πανεπιστήμιο του Cambridge επί σειρά ετών ως επιμελητής.

Υπηρέτησε στην Α΄ Καρδιολογική Κλινική του νοσοκομείου “Ευαγγελισμός” ως Επιμελητής επί μια οκταετία και υπό την διεύθυνση του Καθηγητού Χρίσου Αραβανή. Εκεί εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή και αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στην συνέχεια υπηρέτησε στην Καρδιολογική Κλινική του Νοσοκομείου Κ.Α.Τ. μετά την καθιέρωση του Ε.Σ.Υ., ως Επιμελητής Α΄.
Κατόπιν διορίσθηκε διευθυντής της Καρδιολογικής Κλινικής του Γενικού Ογκολογικού Νοσοκομείου Κηφισίας “Οι Άγιοι Ανάργυροι”. “

Είναι κάτοχος πολλών πρωτότυπων εργασιών ως και πολλών διαλέξεων ιατροφιλοσοφικού περιεχομένου δημοσιευμένες σε Ελληνικά και ξένα περιοδικά, έχει συμμετάσχει σε Ελληνικές και Διεθνείς επιδημιολογικές μελέτες σχετικές με την στεφανιαία νόσο και σε πολλά Ελληνικά και Διεθνή Συνέδρια με Ανακοινώσεις.

Πήρε μέρος στην Μελέτη των Επτά Χωρών υπό τους καθηγητές Αραβανή, Stemler και Keys. Ήταν υποψήφιος Επίκουρος Καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων με σειρά δεύτερος στην εισήγηση.
Είναι μέλος της Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας, της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας, της Ελληνικής Αντιϋπερτασικής Εταιρείας, της Διεθνούς Αντιϋπερτασικής Εταιρείας, της Εταιρείας Καρδιακής Ανεπάρκειας, της Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών, ενεργό μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός και Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Επιστημόνων Φυσιολατρών.

Έχει τιμηθεί με διακρίσεις από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Cambridge, από τον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός και από το Εθνικό Κέντρο Αποκατάστασης με αναμνηστική πλακέτα για τη συμμετοχή του στις Πολιτιστικές Εκδηλώσεις με θέμα “Όραμα και Δημιουργία”.
Μιλάει άπταιστα την Αγγλική γλώσσα και έχει διακριθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη μελέτη “Obesity Myth and Reality”.

Έργα του:

  • Τα Μνημεία της Αθήνας στους Κλασικούς χρόνους
  • Ιστορικοί Περίοδοι
  • Ιστορικοί Σταθμοί των Ελλήνων και άλλων λαών
  • Με τη νιότη στο δρόμο για τις σπουδές
  • Λειτουργοί της Δικαιοσύνης στη Λευκάδα – Γεώργιος Ι. Κτενάς Ροντογιάννης (1912-1990)
  • Αλλοτινά μου χρόνια στο χωριό
  • Η απαγωγή της Τασούλας στη Λευκάδα

Έχει πλούσια κοινωνική και πολιτιστική δράση και συμμετοχή σε αρκετούς συλλόγους των Αθηνών.

Συγγραφέας: Ιωάννα Κόκκλα
Εκδότης: Πνευματικό Κέντρο Δήμου Λευκάδας

Ιωάννα Κόκλα

Η Λευκαδία –Ελευσινία ποιήτρια συγγραφέας Ιωάννα Κόκλα κινείται στον χώρο της λογοτεχνίας από το 1980, έχει εκδώσει επτά ατομικές ποιητικές συλλογές, δύο ιστορικές μελέτες και δύο θεατρικά έργα. Κατά καιρούς οργανώνει και συμμετέχει σε συνέδρια, συμπόσια, ημερίδες και έχει βραβευτεί κατ’ επανάληψη σε παγκόσμιους και πανελλαδικούς διαγωνισμούς. Ποιήματά της έχουν μελοποιηθεί και μεταφραστεί σε χώρες του εξωτερικού. Είναι μέλος της «Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών», της «Αμφικτυονίας  Ελληνισμού», της «Εταιρείας Ιστορικών Συγγραφέων» και ιδρυτικό μέλος του «Κέντρου Ελευσινιακών Μελετών Δάειρα», όπου κατά καιρούς έχει διατελέσει Πρόεδρος, Αντιπρόεδρος και Γενική Γραμματέας.

Περισσότερα [εδώ]

Συγγραφέας: Κώστας Πατρίκιος
Εκδότης: Ιδιωτική Έκδοση
Έτος: 2016

Ο Κώστας Πατρίκιος γεννήθηκε στον Άγιο Πέτρο Λευκάδας. Φοίτησε στο εξατάξιο Γυμνάσιο Λευκάδας και αποφοίτησε από το Ναυτικό Λύκειο Ιθάκης.

Ακολούθησε το επάγγελμα του ναυτικού με εξαιρετικά επιτυχή θητεία στα γκαζάδικα του Ωνάση. Με μεγάλη θέληση για πρόοδο έφτασε στο βαθμό του Πλοιάρχου.

Παράλληλα ανέπτυξε και αξιόλογη πνευματική δραστηριότητα. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε ναυτικά περιοδικά, στην εφημερίδα “Αγιοπετρίτικα”, στην εφημερίδα “Τα Νέα της Λευκάδας” και στο διαδικτυακό περιοδικό “Νήρικος”.

Σε πρόσφατο ποιητικό διαγωνισμό που προκηρύχτηκε απ΄ το σύλλογο Αγιοπετριτών με θέμα τη θάλασσα διακρίθηκε με έπαινο το ποίημα του “Η Πρωτοχρονιά ενός ναυτικού”. Είναι έγγαμος, πατέρας δυο παιδιών και παππούς τεσσάρων εγγονών.

Οι “Αρβύλες” είναι το πρώτο λογοτεχνικό του πόνημα, με το οποίο ανακαλεί στη μνήμη του γεγονότα, εντυπώσεις και εμπειρίες των παιδικών του χρόνων στη γενέθλια γη.

Χαράλαμπος (Μπάμπης) Νικ. Ζαβιτσάνος

Γεννήθηκε στο Σπαρτοχώρι Μεγανησίου Λευκάδας. Πήγε Γυμνάσιο στη Λευκάδα και την Πρέβεζα. Σπούδασε Οικονομικά στη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης και ειδικεύτηκε στη Διοίκηση Επιχειρήσεων.

Εργάστηκε στην εταιρεία Royal Cruise Line, στις επιχειρήσεις στην Αττική Super Fast Ferries και Blue Star Ferries, από ταμίας μέχρι γενικός διευθυντής. Στην εταιρεία Magna Marine εργάστηκε ως εντεταλμένος σύμβουλος και εκπρόσωπος 54 εταιρειών.

Έργα του:
“Δεν έχει η θάλασσα γαλάζιο, δίχως ουρανό”, 2000
“Την καμπύλη της στιγμής”, 2016
“Το σπαθί του λόγου στη μνήμη της πέτρας”, 2016
“Μπολίτσα στο χρόνο” με την Φωτεινή Παπασταματίου-Καββαδά, 2018
“Ρωγμές στο χρόνο” με την Φωτεινή Παπασταματίου-Καββαδά, 2020

Φωτεινή Παπασταματίου – Καββαδά

Η Φωτεινή Παπασταματίου-Καββαδά γεννήθηκε στο Αιγάλεω Αττικής το 1959. Κατάγεται από τη Σάμο με μικρασιάτικες ρίζες. Είναι κόρη του ζωγράφου-αγιογράφου Σταμάτη Παπασταματίου.

Έζησε στο Παρίσι, όπου σπούδασε τη γαλλική γλώσσα και παιδοψυχολογία στο πανεπιστήμιο Paris X Nanterre. Εργάστηκε ως βρεφονηπιοκόμος.

Έχει λάβει βραβείο μυθιστορήματος πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα για το έργο “Αγρύπνια” και βραβείο σύγχρονου μυθιστορήματος για το έργο της “Ο κόσμος της Απώλειας”. Το μυθιστόρημά της “Αγρύπνια” εκδόθηκε και στη Γαλλία από τις εκδόσεις Edilivre με τον τίτλο”La longue attente de Despina”.

Ποιήματά της έχουν βραβευθεί. Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και της ΠΕΛ. Είναι παντρεμένη με τον Ανδρέα Καββαδά και έχουν δυο παιδιά.

Έργα της
“Αγρύπνια”, 2005, Μυθιστόρημα, εκδ. Ταξιδευτής
“Ο κόσμος της Απώλειας”, 2006, Μυθιστόρημα εκδ. Ιωλκός
“Οι γενιές της Αλμύρας”, 2008, Ιστορίες για θαλασσινούς, εκδ. Ιωλκός
“Χαρμολύπη”, 2012, 2016, Ποίηση, εκδ. Ιωλκός
“Εξ επαφής”, 2017, Μυθιστόρημα, εκδ. Κονιδάρης
“Μπολίτσα στον χρόνο”, 2018, με τον Χαράλαμπο Ζαβιτσάνο, εκδ. Επτάλοφος
“Ρωγμές στο χθες”, 2020, με τον Χαράλαμπο Ζαβιτσάνο, εκδ. Επτάλοφος

Ανδρέας Ιωάν. Σταύρακας (Κόκορος)
Ο Ανδρέας Σταύρακας γεννήθηκε στην Καρυά της Λευκάδας στις 5 Μαρτίου 1932.

Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο μέχρι την Δ΄ τάξη και συνέχισε στην Α΄ τάξη του οκταταξίου γυμνασίου. Μετά τα δύσκολα χρόνια της κατοχής και λόγω οικονομιών δυσχερειών της οικογένειας του δεν μπόρεσε να συνεχίσει το σχολείο.

Στην ηλικία των δέκα ετών, έχασε τον πατέρα του και πήρε από πολύ μικρός τις ευθύνες για την προστασία της μητέρας και της αδερφής του, Αναστασίας.

Εφόσον δεν κατάφερε να συνεχίσει το σχολείο που ήταν η επιθυμία του και μετά την παρότρυνση της μητέρας του, φοίτησε για δυόμιση χρόνια κοντά στο θείο του και έμαθε την τέχνη του βαρελά.

Στα δεκαπέντε του χρόνια άνοιξε δικό του μαγαζί και το λειτούργησε στην Καρυά για δυο χρόνια.

Αφού εργάστηκε στα χωριά της Ηπείρου και στην Κεφαλονιά, με την “επιδημία” της μετανάστευσης, το 1954, έκανε μια μικρή βιοτεχνία ξυλείας στην πόλη της Λευκάδας αναζητώντας καλύτερο μέλλον. Πράγματι η σκληρή δουλειά και το καινοτόμο πνεύμα του, οδήγησαν, την αρχικά μικρή βιοτεχνία, να εξελιχθεί σε ένα πρότυπο, για τα δεδομένα της επαρχίας, εργοστάσιο.

Παντρεύτηκε την αγαπημένη του Κωνσταντίνα και απέκτησε τρία παιδιά.

Η ενασχόλησή του με το γράψιμο είχε ήδη ξεκινήσει από τα μαθητικά του χρόνια γράφοντας στιχάκια. Τα τελευταία χρόνια γράφει ποιήματα και διηγήματα, ξεδιπλώνοντας τις αναμνήσεις του παρελθόντος και νοσταλγώντας τα νιάτα του στο αγαπημένο του χωριό.

Το 2010 εξέδωσε την ποιητική συλλογή “Τα περασμένα και τα τωρινά”.

Το βιβλίο του “Λησμονημένα και Αξέχαστα” κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2019.

Γεννήθηκε στο Πινακοχώρι των Σφακιωτών.

Σπούδασε στην Ριζάρειο  Σχολή και Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε Αθηναϊκές εφημερίδες και ως Διευθυντικό Τραπεζικό Στέλεχος σε καταστήματα του Λεκανοπεδίου Αττικής και Λευκάδας.

Από το 2010 ασχολείται με τη συγγραφή βιβλίων λαογραφικού, ιστορικού και ποιητικού περιεχομένου.

Συγγραφικό έργο:
CD με τίτλο: “Μουσικό Σεργιάνι στη Λευκάδα”, 2010
Ποιητική Τριλογία: “Ταυροκαθάψια”, εκδ. ΟΣΤΡΙΑ,  Αθήνα 2017
(Ανέκδοτο) Ποιητική Συλλογή “ΙΠΠΑΡΙΟΝ ΧΑΡΙΕΝ”, 2028
“Σφακιώτες Λευκάδος. Λίκνο Καρδιάς”, εκδ. ΟΣΤΡΙΑ, Αθήνα 2019
“Λευκαδίτικος  γάμος”, εκδ. ΟΣΤΡΙΑ, Αθήνα 2019
“Αριστοτέλη Βαλαωρίτη – Φωτεινός: θεατρική διασκευή, Παράρτημα δυο νέων ασμάτων”, εκδ. ΟΣΤΡΙΑ, Αθήνα 2019
“Τα που θυμάμαι μολογώ. Σεργιάνι στη Λευκάδα του χθες”, εκδ. ΟΣΤΡΙΑ, Αθήνα 2020
“Το Ρεμπελιό των Χωρικών – Αγία Μαύρα στα 1819”, εκδ. ΟΣΤΡΙΑ, Αθήνα 2020
“Άδω σε ελευθερία 1821-2021”, ελδ. ΟΣΤΡΙΑ, Αθήνα 2020

 

Ο Νίκος Ζαβιτσάνος γεννήθηκε το 1950.

Σπούδασε μαθηματικός στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και αποφοίτησε το 1975. Απέκτησε Master Μαθηματικών και Επιστημών στο Roosevelt University Of Chicago. Έζησε στην Αμερική 12 χρόνια.

Εργάστηκε σαν χρηματιστής και αντιπροσώπευσε χρηματιστηριακούς οίκους της  Αμερική στην Ελλάδα, θέση στην οποία υποχρεούταν να έχει περάσει ειδικά tests Χρηματιστηριακής Ηθικής (General Ethics for Securities Professional, Chicago 2006) και Αντι-ξέπλυμα Χρήματος και Εσόδων παρανόμων δραστηριοτήτων στα Χρηματιστήρια (Anti-money Laundering Provisions for Broker-Dealers, Chicago 2007)

Είναι παντρεμένος με την Ιωάννα Γιαννοπούλου από το 1989 και έχουν τρία παιδιά.

Συγγραφική δραστηριότητα:
• Υπολογισμός πιθανοτήτων και εφαρμογή σε τυχερά παίγνια (Σικάγο, 1980, επανέκδοση Αθήνα 2005)
• Αρθογραφία στο ΕΘΝΟΣ της Κυριακής, 2004-2005
• Εδώ Πόρος (ιδιωτική έκδοση, Αθήνα 2020

Πρωταγωνίστησε στην ταινία SKAROS (Ανεξάρτητη παραγωγή, The Zavitsanos Brothers 2019)

Γιώτα Καραγιάννη

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε πολλά χρόνια στον χώρο του Τύπου. Σήμερα εργάζεται στον χώρο των εκδόσεων.

Γιώργος Καραγιάννης

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974. Σπούδασε Κοινωνικός Λειτουργός στην Αθήνα, με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιατρική Αθηνών, στη Διεθνή Ιατρική και στη Διαχείριση Κρίσεων Υγείας. Εργάζεται πολλά χρόνια στον ανθρωπιστικό χώρο, με πολυετή συμμετοχή σε προγράμματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, κυρίως με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα αλλά και άλλες ανθρωπιστικές οργανώσεις. Σήμερα είναι επικεφαλής αποστολής στην Ελλάδα.

Γεννήθηκε το 1967. Κατάγεται από το νησί Κάλαμος που υπάγεται στον νομό Λευκάδας, όπου έζησε μέρος των παιδικών της χρόνων.

Σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας) και εργάζεται ως καθηγήτρια Αγγλικών.

Το βιβλίο της “Κάλαμος”, περιέχει γλωσσάρι με λέξεις που χρησιμοποιούνται στον Κάλαμο και ορισμένα ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία.

Η Έλλη Καββαδά γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μεγανήσι Λευκάδας όπου διαμένει μόνιμα. Ειναι παντρεμένη, έχει τρία παιδιά και εργάζεται ως ιδιωτική υπάλληλος.

Με ενεργή δράση στα κοινά που ξεκίνησε σαν πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων για πέντε χρόνια, ενώ στη συνέχεια εξελέγη δημοτική σύμβουλος για μια δεκαετία αναλαμβάνοντας θέσεις ευθύνης όπως αντιδήμαρχος και αντιπρόεδρος του πολιτιστικού κέντρου.

Είναι ιδρυτικό στέλεχος του πρώτου συλλόγου γυναικών Μεγανησίου ενώ εν γένει αποτελεί ενεργό μέλος της πολιτικής και πολιτισμικής ζωής του νησιού, με δίκαιη, καθαρή ματιά και όραμα για την γενέτειρά της.

Βαθιά επικοινωνιακή, αθρογραφεί, μοιράζεται νέα, ιδέες, όνειρα και στιγμές από και για το Μεγανήσι μέσα από το προσωπικό της ιστολόγιο http://meganisilife.gr , η δημιουργία του οποίου έχει σαν στόχο πέραν των άλλων την πλήρη καταγραφή της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου της μέσα από τα ήθη τα έθιμα την ντοπιολαλιά και τα βιώματα των ανθρώπων στο πέρασμα των χρόνων. Όνειρο ζωής για την ίδια.

Ειδικοί Σύμβουλοι - Συνεργάτες

Ο κ. Παναγιώτης Κριμπάς  

Ο Παναγιώτης Γ. Κριμπάς είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο γνωστικό αντικείμενο «Ορολογία, Μετάφραση και Νομικά Κείμενα», στο Τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξείνιων Χωρών (Σχολή Κλασικών Ανθρωπιστικών Επιστημών) του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Επίσης, έχει δώσει διαλέξεις σε διάφορα Πανεπιστήμια στην Ελλάδα, την Εσθονία, τη Ρουμανία, την Ουκρανία, και την Τουρκία.

Είναι συμβουλευτικό μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Μεταφραστών (ΠΕΜ), ιδρυτικό μέλος του Ελληνικής Εταιρείας Μεταφρασεολογίας (EME) και του Ελληνικού Δικτύου Ορολογίας (ΕΔΟ), αναπληρωτής γενικός γραμματέας του διοικητικού συμβουλίου της Ελληνικής Εταιρείας Ορολογίας (ΕΛΕΤΟ) και μέλος πολλών γλωσσολογικών και πολιτιστικών εταιρειών.

Έχει εμπειρία ως ειδικός σύμβουλος σε πολιτικούς θεσμούς, ως δικηγόρος και ως νομικός μεταφραστής.

Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (BA, LLD) και του Ινστιτούτου Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Pompeu Fabra Βαρκελώνης (Ισπανία) (MA). Ομιλεί πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες.

Δείτε περισσότερα [εδώ]

* Η φωτογραφία της πόλης της Λευκάδας στην κορυφή της ιστοσελίδας, είναι της Ιωάννας Τσάκαλου.
* Το λογότυπο είναι δημιουργία του Νίκου Καββαδία – FNK