ζαβά (επίρρ)

1. Στραβά, όχι ίσα, όχι ανάποδα: “Δεν μου πάνε καλά οι δουλειές, όλα ζαβά μου ΄ρχονται.
2. Η πρόγκα πήγε ζαβά, στραβά, ζάβωσε.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Ζαβὰ /ἐπίρ./ (σαβός, ζαμενής;) = ἀναρμόστως, δυσμενῶς, ἀπευκταίως.

Tα Λευκαδίτικα – Χριστόφορος Λάζαρης