ξορκίστρα

σεβάσμιες γυναίκες που ξόρκιζαν το κακό. Τις καλούσαν στο σπίτι ενός αρρώστου, μετά από τον παπά πάντα, για να δοκιμάσει και εκείνη με τα μυστικά της βασκάματα και άλλες μαγγανείες να ξορκίσει το κακό και να γίνει καλά ο ασθενής. Για τον κόπο τους δε πληρώνονταν με χρήματα, αλλά τους έδιναν “από ευχαρίστηση”, σαν δωρεά φιλευσπλαχνίας, ψωμί, λάδι, όσπρια κ.ά. πράγματα όχι ευκαταφρόνητα για εκείνη την εποχή. Χωμένες μέσα στα μακριά και πλατειά λευκαδίτικα φουστάνια τους και μπουρμπουλωμένες έτσι, που μόλις άφηναν να φαίνεται μια υποψία ισχνού, μελαψού και ζαρωμένου προσώπου, σκόρπιζαν συχνά, δέος και ανατριχίλα. Και όχι σπάνια οι βαρειές και σκουρόχρωμες σιλουέττες τους γέμιζαν τρόμο τα μικρά παιδιά και γίνονταν, άθελά τους, το σκιάχτρο της ξεγνοιασιάς τους.

Από τη σειρά βιβλίων “Λαογραφικά της Λευκάδας” του Πανταζή Κοντομίχη