βελόνι (το)

εξάρτημα του μύλου. Ήταν ένας μακρύς άξονας, ως δυο μέτρα, και ξεκινούσε από το μεσοπάτωμα. Η κάτω άκρη του βελονιού ακουμπούσε στην πλάντρα, χοντρή καρίνα. Στο σημείο στήριξης υπήρχε το καταμούχλι, οκταγωνικό χοντρό ξύλο, που η κάθε μια πλευρά του αντιστοιχούσε στα 8 σημεία των ανέμων. Κι αυτό είχε το λόγο του: Σε περίπτωση βλάβης, να ξέρει κάτω εκεί ο μάστορας από ποια μεριά να χτυπήσει το καταμούχλι, για να σιάξει το βελόνι, που ρύθμιζε τη λειτουργία των λιθαριών. Η απάνω άκρη του βελονιού λέγεται τραπέζι, κι εκεί κάπου κοντά ήταν το τιμόνι ή σταυρός σε σχήμα Τ που περνώντας από το πάτωμα στερεωνόταν κάτω στην πλάντρα.

Από τη σειρά βιβλίων “Λαογραφικά της Λευκάδας” του Πανταζή Κοντομίχη