τυλίχτρα (η)

σύνεργο του διασιδιού.

Είναι ένα αντί του αργαλειού, πάνω στο οποίο τυλίγεται το νήμα-στημόνι της διάστρας.

Όταν δηλ. αδειάσουν τα καλάμια, μεταφέρουν το νήμα απ΄ το σκαμνί στο αντί: η γυναίκα πιάνει και κομπιάζει τις άκρες των κλωστών στο αντί και αρχίζει κατόπιν να το γυρίζει. Με το γύρισμα τραβιέται το σκαμνί προς το αντί και το στημόνι, σιγά, σιγά, περιτυλίγεται στην τυλίχτρα, μέχρι το τέλος. Ύστερα τοποθετούν το αντί-τυλίχτρα στο πίσω μέρος του αργαλειού και τραβούν τις άκρες των κλωστών για να τις δέσουν , κατά τον ίδιο τρόπο, στο μπροστινό αντί, περνώντας τες απ΄ τα μιτάρια και το χτένι.

Από τη σειρά βιβλίων «Λαογραφικά της Λευκάδας» του Πανταζή Κοντομίχη

Μοιρολόι Μεγανησίου:

“Πέστε της καλής νοικοκυράς δικό της μοιρολόι.
Αναμεράει το σπίτι της και στρώνει τη γωνιά της
και παίρνει στο κεφάλι της κανίστρα με καλάμια.
Χαλεύει διάστρα να διαστεί, τυλίχτρα να τυλίξει
Χαλεύει όμορφο αντιηλιακό να πα να μπελονιάσει”

Μπολίτσα στο χρόνο