σαϊτάρι (το)

1. φίδι από τα πιο συνηθισμένα. Είναι επικίνδυνο, γιατί, όπως πιστεύει ο λαός, πετιέται στο θύμα σαν σαγίτα. Δεν είναι δηλητηριώδες.
2. τα μικρά στραγγιστικά, αποχετευτικά αυλάκια, που “στραγγίζουν” το χωράφι.
   Σε χργρφ. κτηματία του 1745 (Ιστορικό Αρχείο Λευκάδας) διαβάζομε: “Έβαλα εις τα αμπέλια εις το Βαρδάνη και έκαμα σούδες και σαητάρια, όθεν ήτανε χρία”.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Σαϊτάρ(ι) /τὀ/ = (Ἰ. saettone, Λ. sagitta) = ὁ ὄφις ἀκοντίας (δενδρογαλῆ ἡ ἐλαφρά). (Π. Τ. σαγὲ-τὰρ) = ὑδραγωγὸς αὖλαξ ἀποχετεύσεως.

Τα Λευκαδίτικα — Χριστόφορος Λάζαρης

Σαϊτάρι = φίδι πού σέρνεται ἀναπηδώντας λίγο μεγαλύτερο τῆς ὀχιᾶς.