πεσκίρι (το) καί πισκίρι

είδος μπόλιας (πετσέτας) που διαφέρει από τις συνήθεις πετσέτες του προσώπου και των χεριών.
Το πεσκίρι είναι μακρόστενη – ολόκληρα μέτρα – πετσέτα που την χρησιμοποιούν σε συνεστιάσεις χαράς και λύπης. Οι συνδαιτύμονες έτρωγαν τότε καταγής στρωμένοι στο πάτωμα γύρω γύρω στους τοίχους και το πεσκίρι περνούσε από γόνατο σε γόνατο.
Είναι παλιό υφαντό του σπιτικού νοικοκυριού.
Έτσι το 1728 βρίσκομε σε προικοσύμφ. :”πεσκίρι παλαιό 1″ (καταγραφή Ιστορικό Αρχείο Λευκάδας).

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Π(ε)σκίρ(ι) καί Π(ι)σκίρ(ι)  /τὸ/ (Τ. Σ. πεσκὶρ) = χειρόμακτρον, ταινία ἀκόπου ἐγχωρίου ὑφάσματος τὴν ὁποίαν οἱ συνδαιτημόνες τοποθετοῦσιν ἐν συνεχείᾳ ἐπὶ τῶν γονάτων εἰς συνεστιάσεις  (γάμους, παρηγοριές, ἑορτὲς κ.τ.ὅ.).

Τα Λευκαδίτικα — Χριστόφορος Λάζαρης