πατακτήριο (το)

φυτό ιαματικό.
Σε γιατροσοφικό βιβλίο του λαϊκογιατρού Ν. Παπαδάτου, διαβάζομε: “Το παρόν βοτάνι (σ.σ. στο χργρφ. είναι σχεδιασμένο και χρωματισμένο το φυτό) και εις τις το βαστάζει, ου φοβείται από πνεύμα πονηρόν. Ει εστίν από μύιγες, κάπνισον αυτόν δύο φεγγάρια και απαλλάγεται. Βάσταζε αυτό και έσται δόκιμον εις πούλησιν και εις αγόρασιν. Και το πατακτίρι γείναι δύο λογής: η πρώτη γείναι ούτως (σ.σ. δηλ. όπως φαίνεται στο σχέδιο) και γη δεύτερη ώσπερ φθέρη και έχει μίαν δύναμιν και έχει την ίδια μόστρα”. Σημείωση: στη ρίζα του πρώτου είδους σημειώνεται: “ρίζα κόκκινη, φύλλα πράσινα, όνομα πατακέριον (;)”.