μαντήλι
η προσωπίδα με την οποία γεννιούνται μερικά μωρά. Ο άμνιος χιτώνας. Με μια τέτοια προσωπίδα γεννήθηκε και ο ποιητής Άγγ. Σικελιανός. Πρόκειται για ένα λεπτό και διάφανο μαντήλι, σάρκινο, που το αφαιρεί ευθύς η μαμμή με πολύ προσοχή και δέος.
Παραθέτω διήγηση γερόντισσας γι΄ αυτό: “Αν παιδάκι μου, αρχίσουν να βγάνουν το μαντήλι του παιδιού από το πηγούνι, το παιδί γίνεται αλλήθωρο. Γι΄ αυτό το βγάζουν από το μέτωπο σιγά σιγά προς τα κάτω”.
Κατά τη λαϊκή αντίληψη, τα μωρά που γεννιούνται με προσωπίδα γίνονται πολύ όμορφα και έξυπνα. Την προσωπίδα δεν την πετάνε, μόνο τη λιάζουνε να ξεραθεί κι ύστερα την παίρνει ο πατέρας του παιδιού και τη φοράει στη μέση του για το καλό.
Ο Σικελιανός γράφει σχετικά: Αλαφρ. Ι, στ. 737-743 : “Το πρόσωπο μου εφύλαγε / η προσωπίδα η διάφανη, / που η μάνα από την όψη μου / αγάλι αγάλι βγάνοντας, / εχαμογέλα, αχνή, να με γνωρίσει… / Δάκρυα της ανάλαμπαν στα ματόκλαδα. / Μάνα ιερότερη από τη φύση! …”