λυχνάρα (η)

μεγάλο τετράγωνο και τετράφωτο λυχνάρι, λάτινο ή χάλκινο, που το χρησιμοποιούσαν στα παλιά λιτρουβειά. Τα 4 στόμια των γωνιών του, όπου έβαζαν το φιτίλι λαδιού, λέγονταν “τσίμπ(α)λο“.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Λ(υ)χνάρα /ἡ/ = τετράφωτος λυχνία ἐλαίου ἐκ τετραγωνικοῦ φύλλου χαλκοῦ, τσίγκου ἢ λευκοσιδήρου συνεπτυγμένου κατὰ τὰς γωνίας ἔνθα τοποθετοῦνται τὰ «τσίμπαλα» (αἱ ὑποδοχαὶ τῶν θρυαλλίδων).

Τα Λευκαδίτικα — Χριστόφορος Λάζαρης

Λυχνάρα = μεγάλο λυχνάρι μέ τρεῖς, ἤ καί περισσότερες θέσεις γιά τό φυτίλι γιά πολύ περισσότερο φῶς.