λότζα (η)
το υπόστεγο, η στοά.
Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης
Λότζα /ἡ/ (Ἰ. loggia, Σ. λόdζα, Ἀλ. λόνdσε-α) = στοά, πρόστοον, ὑπόστεγον.
Τα Λευκαδίτικα — Χριστόφορος Λάζαρης
λότζα (ἡ): ἰσόγειος χῶρος, ὑπόστεγος καί ὑπόστυλος, στοά, (ΒΕΝ. loza, logia, IT. loggia).
Λεξικό Ιδιωματικών Όρων — Χαρά Παπαδάτου
κωνσταντινος φαριδης -
lòggia s. f. [dal fr. loge «capanna, piccola stanza», che è il lat. tardo laubia, dato nei glossarî come equivalente del gr. σκηνή «tenda, padiglione», a sua volta dal franco *laubja «pergola, chiosco» (cfr. il lomb. lòbia «loggia»); il sign. architettonico si è sviluppato in ital., mentre il sign. 4 viene, attraverso il francese, dall’ingl. lodge] (pl. -ge).