λόμπα, λόμπος και λούμπα

λάκκος, κοίλωμα εδάφους, συνήθως γεμάτο νερό.
μεταφορικά: “Έπεσε στη λούμπα”, δηλ. απέτυχε, έχασε.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Λόμπα καὶ λοῦμπα /ἡ/ (λομβός; Ἰ. libare;) = ὄρυγμα, κοίλωμα, ἐσωχή, λακκοῦβα, ἐμπίεσμα.

Τα Λευκαδίτικα — Χριστόφορος Λάζαρης

Λόμπα ἤ λόμπος = βαθούλωμα στό ἔδαφος πού κρατάει νερό (λοῦμπα).