κούστε-μούστε (επίρρ., παρήχηση)

ύποπτες συνομιλίες παρέας. φράση: “Εσείς οι δύο όλο κούστε-μούστε είσαστε”.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Κοῦστ(ε)-μοῦστ(ε) (ἠχητ.) = κρυφαὶ ὕποπτοι συνομιλίαι: «τσ’ ἔπιασα π’ τὰ λέγανε κοῦστε-μοῦστε».

Τα Λευκαδίτικα — Χριστόφορος Λάζαρης