κερατάς
Δεν πρόκειται εδώ για τον “υβριστικό χαρακτηρισμό ατόμου”, του κοινώς απατημένου συζύγου, αλλά για τη γνωστή “φλεγμονή των δακτύλων” αλλιώς παρωνυχίδα (και παρωνυχία), λεπτή και σκληρή λωρίδα του δέρματος, η οποία σχηματίζεται στις άκρες των νυχιών κάθε δακτύλου (των χεριών) που είναι επώδυνη. Ίσως επειδή πετάγεται έτσι σκληρή σαν κέρατο “κερασφόρου ζώου”.
Πάντως η λέξη αυτή με την έννοια της παρωνυχίδας είναι μεσαιωνική αφού την συναντάμε σε “πτωχοπροδρομικό”ποίημα (Του προδρόμου κυρού Θεοδώρου προς τον βασιλέα Μαυροϊωάννη, στ. 20): “μη κερατάν το φανερόν … (μάλλον “των φανερών”), στην κατονομασία κάποιων ασθενειών του σατυρικού ποιητή.