καρφώματα (τα)

η λέξη απαντάται μόνο στον πληθυντικό με την παρακάτω έννοια: Είναι η προετοιμασία και τακτοποίηση των προικιών της νύφης, το ράψιμο ή μάλλον η σύνδεση ενός ρούχου με το άλλο με κόκκινη κλωστή.
Λέγεται κάρφωμα και η όλη διαδικασία με τους καλεσμένους, τα τραγούδια και την εθιμική τελετουργία.
Τα καρφώματα γίνονταν την Παρασκευή προ του γάμου και επακολουθεί η τελετή των κρεβατιών (Παρασκευή απόγευμα), δηλ. η μεταφορά με άλογα των προικιών της νύφης στο σπίτι του γαμπρού. (Ο Λευκαδίτικος γάμος).
Παροιμία: “Μοίρα να ΄χουν τα προικιά κι ας είν΄ κι από κροκίδια“.
Δημ. τραγ.: “Σήμερα είναι Παρασκευή, στις δύο από το γιόμα / να γίνει καλορίζικο της νύφης μας το στρώμα”.
– “Δωσ΄μου μάνα, τα προικιά μου, δώσε μου και την ευχή σου. / Η μέρα είναι Παρασκευή τα ρούχα μου καρφώνω / και το καλότυχο προικιό, μάνα μου, τελειώνω”.
– “Πως λάμπει ο ήλιος το πρωί και το σπαθί στην θήκη / να λάμψουνε και τα προικιά μέσ΄ του γαμπρού το σπίτι”.