χάϊδος

Χάϊδος, § οὕτω προσφωνοῦμεν τὰ μικρὰ παιδία κολακεύοντες αὐτά. Π. ἔλα χάϊδό μου = ἐλθέ, καλό μου παιδί. Ἐκ τούτου καὶ ῥ. χαϊδεύω = κολακεύω τινὰ ἐφαπτόμενος διὰ τῶν χειρῶν.

Σημ. Ἡ λ. εἶνε Λακωνικὴ ἀρχαία ἀπαντῶσα παρ᾿ Ἀριστοφ. χάϊος, περὶ ἧς ὁ Σχολ. (Λυσιστρ. 90)· «χάϊος = ἀγαθός, εὐγενής». Ἐγένετο δὲ κατ᾿ ἐπένθεσιν τοῦ ι (ἰδ. Ι. Ἡδύφ.) καὶ τοῦ δ (κατὰ τὰ εὕω, εὕδω, αὐῶ, αὐδὴ κτλ.