μπόκολα (η)

σκουλαρίκι μικρό ποικίλης ποιότητας.

Σε προικοσύμφωνο του 1852, Νο 76 (Ιστορικό Αρχείο Λευκάδας) διαβάζομε: “μπόκολες ένα ζευγάρι”, και του 1861: “μπόκολες χρυσές με εννιά σμαράγδια εκάστη”.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Μπόκολα /ἡ/ (Ἰ. boccola) = ἐνώτιον, σκουλαρίκι.

Τα Λευκαδίτικα — Χριστόφορος Λάζαρης

Μπόκολες, οι, (θηλ): τα μικρά σκουλαρίκια.

Ονομάζονταν και βεργέτες, προφανώς απ’ την ευλύγιστη λεπτή βέργα πολύτιμου υλικού, από την οποία ήταν κατασκευασμένες. (Ιταλ. bocca = στόμα, άνοιγμα, οπή).

Γλωσσάριο Ιωάννας Κόκλα