αναθεματούριο (το)

το ανάθεμα, το καταραμένο, το αναθεματισμένο: “κακό αναθεματούρι(ο) να τους βρει”.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Ἀναθεματούρ(ι-ο):  /τὸ/ (ἀνάθεμα) = ὁ τόπος ῥίψεως τῶν λίθων ἀναθέματος, σωρὸς ἀτάκτων λίθων. «τὸν ἔκαμ’ ἀναθεματούριο στὸ ξῦλο».