ανακράζω

κράζω, βάνω φωνή.
Το ανάκραγμα θεωρείται γρουσουζιά σε κάποιον που ξεκινάει για ταξίδι: Δεν πρέπει να του μιλάμε, που πας, γιατί κ.λπ. “Δεν κάνει να ανακράζομεν κάποιον που πάει ταξίδι”.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Ἀνακράζω:  (ἀνὰ-κράζω) = ἀπευθύνω ἐρώτησιν δυσοίωνον (κατὰ λαϊκὴν προκατάληψιν) πρὸς ἄνθρωπον ἐκκινοῦντα ἢ ἀρχόμενον τυχηρᾶς ἐπιδόσεως (κυνήγιον, ἁλιείαν κ.λ.π.).