αφέντης (ο)

1. ο κύριος, ο αστός, ο φεουδάρχης, ο γιος. “Το περιβόλι αυτό είναι του αφέντη μου” – “και τα σκυλιά του αφέντη μου είναι”
2. “Ο αφέντης ο Χριστός”
3. στα μικρά παιδιά: “Μην κλαις, αφέντη μου” – “έλα αφέντη μου, κάτσε να φας”
4. αστεϊσμός ή ειρωνεία: “Καλώς τον αφέντη”
   Παροιμία: “Δεν ξέρει το σκυλί τον αφέντη του;” – “Τ΄ αφέντη τα καμώματα, ή παίνα τα ή βουβάσου” – “Εγώ αφέντης, εσύ αφέντης, τα γίδια ποιος τα βόσκει;” “Λευκάδα, αφέντρα”. (Σπύρος Φίλιππας Πανάγος).

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Ἀφέντ(ης) /ὁ/ = αὐθέντης, κύριος, προϊστάμενος, ἐξουσιαστής, προστάτης.