ζουλίζω
Ζουλίζω § λυγίζω, κυρτόω τι, ἐξ οὗ ζούλισμα = λύγισμα· (ἐξαιρέτως ἐπὶ μετάλλων).
Σημ. ὁ Βυζ. γράφει Ζουλῶ· ἀγνοεῖ δὲ καὶ τὰς σημασίας ταύτας. Ἄπορον ἡμῖν πόθεν ἡ λέξις παράγεται· πιθανὸν δὲ φαίνεται ὅτι ἐσχηματίσθη ἰδιορρύθμως ἐκ τοῦ λυγίζω. Πρβλ. καὶ τὸ Ζούλης τοῦ Βλάχου (ἐν. λ.) καὶ τὸ ζουλῶ τῶν Μηλίων (Ἐφ. Φιλομ. σ. 2524).