θαφτειό (το)

το νεκροταφείο, που οι παλιοί συνήθιζαν να λένε θαφτειό.
Τα θαφτειά στη Λευκάδα πριν από μερικές δεκαετίες ήταν σε κάποιο εξωτερικό χώρο εφαπτόμενον του ναού. Ο χώρος αυτός ήταν πάντα περιτειχισμένος και πάντα ασπρισμένος. Εδώ θάπτονταν όλοι πλην των ιερέων και επισκόπων, που θάβονταν μέσα στην εκκλησιά. Υπήρχαν τότε και τα θαφτειά των κτητορικών ναών. Σ΄ αυτά θάβονταν οι αναγνωρισμένοι κτήτορες του ναού, πράγμα που συνεχίζεται και σήμερα. Παράδειγμα αναφέρουμε την κτητορική εκκλησία του Παντοκράτορα στη Χώρα, όπου είναι ο τάφος του ποιητή Αριστ. Βαλαωρίτη, που ήταν ένας από τους κτήτορες του ναού. Επίσης αναφέρουμε και το ναό της Παναγίας της Γύρας, όπου μέσα στο εκεί εκκλησάκι τάφηκε το 1777 ο Παναγιώτης Τσιτσιλιάνος (Σικελιανός) ως κτήτορας του ναού. Σήμερα γύρω στο νεκροταφείο εξακολουθούν να θάβονται οι μεταγενέστεροι κτήτορες.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Θαφτειὸ /τὸ/ (θάπτω) = ὁ τόπος τῆς ταφῆς, ὁ οἰκογενειακὸς τάφος.

Tα Λευκαδίτικα – Χριστόφορος Λάζαρης