σπερδούκλι (το)
το ασφοδείλι, ο ασφοδελός (“ασφοδελός λειμώνας”, “λειβάδι απ΄ ασφοδείλι” κ.ά).
Άγγ. Σικελιανός, Αλαφρ. ΙΙΙ, στ. 621: “Ασφόδελε, οι ανίδεοι / δεν ξέρουν που η ρίζα σου / – καλά ο λαός το ξέρει – είναι βοτάνι στις πληγές / που ανοίξαν απ΄το λογισμό / κι απ΄ του οχτρού το χέρι …”.
Το σπερδούκλι έχει ιαματικές ιδιότητες, ιδίως σε δερματικές παθήσεις, όπως η λειχήνα.
Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης
Σπερδοῦκλ(ι) /τὸ/ (Ἰ. sperduto;) = ἀσφόδελος, ἀσφοδεῖλι.
Τα Λευκαδίτικα – Χριστόφορος Λάζαρης
Είναι το φυτό ασφόφελος με τις ιαματικές του ιδιότητες (Κοντομίχης). Κατά την προφορά από ασφοδείλι έγινε σφερδούκλι, σπερδούκλι. Είναι λέξη καθαρά ελληνική και δεν υπάρχει λόγος να ανατρέξουμε – όπως κατά την συνήθεια του Λάζαρη – στο άσχετο ιταλικό sperduto. Το αναφέρει μαζί με τη μολόχα ο ποιητής Ησίοδος στο “Έργα και Ημέραι” (στ. 41): “Ούτε πόσο μεγάλη κρύβεται ωφέλεια στη μαλάχη (μολόχα) μέσα και στον ασφόδελο”.
Καρσάνικα Γλωσσικά Ιδιώματα – Δημ. Κατωπόδης
Κυριακή -
Η μητέρα μου το βάζει σε κεραλοιφη και είναι το καλύτερο φάρμακο για τους πόνους στις αρθρώσεις. Το έβαλα σε αστράγαλο με διάστρεμμα και μετά από λίγες ώρες είχε φύγει ο πόνος και το πρήξιμο