σκλίτζα-μίτζα (η)

παιδικό παιχνίδι.

Παίζεται με 2 ή και περισσότερους παίχτες, ο ένας από τους οποίους κάθεται μάνα.

Στη θέση της μάνας κάνουν μικρή λακκούβα στις δυο άκρες της οποίας τοποθετούν δύο πέτρες, που πάνω τους στήριζαν ένα μικρό ξύλο γύρω στα 30-40 εκ.

Η μάνα με ένα πολύ μεγαλύτερο ξύλο (ραβδί) που το έβανε μέσα στη λακούβα, πετούσε το μικρό ξύλο στους αντιπάλους παίχτες. Ο αντίπαλος έπιανε το ξύλο και το ξαναπετούσε στη μάνα, προσέχοντας να πλησιάσει τη λακκούβα όσο γινόταν περισσότερο. Η μάνα όμως με το ραβδί της το πετύχαινε στον αέρα και το απόδιωχνε. Τότε μετρούσαν, με μέτρο το ραβδί, πόσο μακρυά πήγε το μικρό ξύλο από τη μάνα.

Αν η απόσταση ήταν λιγότερο από 12 ραβδιά, το παιγνίδι επαναλαμβανόταν.

Αν ήταν 12 ραβδιά, τότε η μάνα ξανάριχνε πέρα το μικρό ξύλο αλλά με άλλο τρόπο: Έκανε σταυρό στο χέρι της, βαστώντας το μεγάλο ξύλο όρθιο και βάνοντας το μικρό πάνω στη γροθιά του χεριού της οριζόντια, κι ύστερα πετώντας ψηλά το μικρὀτερο ξύλο το χτυπούσε στον αέρα και το ΄ριχνε πέρα προς τον αντίπαλο. Αυτός το ξανάριχνε προς τη μάνα, που τώρα όμως δεν είχε το δικαίωμα να το αποκρούσει. Κι αν το ξύλο πήγαινε κοντά στις πέτρες σε απόσταση μικρότερη από το μήκος του ραβδιού αποκρούσεως, τότε, “τα ΄χανε” η μάνα και πήγαινε απέναντι. Τη θέση της τότε έπαιρνε ο νικητής

Από τη σειρά βιβλίων «Λαογραφικά της Λευκάδας» του Πανταζή Κοντομίχη