σκάρφη (η)

1. το φυτό ελλεβόρος, κοινώς αγκλέορας ή στερογιάκι.
   (Η λαϊκή ιατρική στη Λευκάδα, σελ. 188): “Η σκάρφη είναι βοτάνι βασιλικόν. Έπαρε από την ρίζαν του ελλεβόρου και βάλε μέσα εις το πονεμένον και κουφό αυτί και την αλλάζεις ταχύ και βράδυ και υγιαίνει” – “Έπαρε ρίζαν της σκάρφης, ήγουν ελλέβορον μαύρον”.
2. το πολύ αλμυρό. “Σήμερα το φαΐ το ΄καμες σκάρφη, νοικοκυρά μου”.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Σκάρφη /ἡ/ (σκαίρω) = τὸ φαρμακευτικὸν φυτὸν ἐλλέβορον ἢ βέραθρον, πικρός, ὄξεινος (ὅπως τὸ ἐλλέβορον βραζόμενον εἰς ὄξος).

Τα Λευκαδίτικα — Χριστόφορος Λάζαρης

Σκάρφη = 1. στερογιάνι, χόρτο τοξικό μέ θεραπευτικές ἰδιότητες,
2. πολύ ἁρμυρό φαγητό, ἔκανες λύσσα (τό ἔκανες σκάρφη).