σκάμνο

Σκάμνο /τὸ/ (συκάμινον) = ὁ καρπὸς τῆς συκαμινιᾶς, τὸ μοῦρον.

Τα Λευκαδίτικα – Χριστόφορος Λάζαρης   

Σκάμνα. τα γνωστά μούρα, άσπρα και μαύρα και σκαμνία, το δέντρο που τα παράγει, η μουριά.
Λογιότερα, συκάμινα και συκαμινέα. Ο καρπός με το σύκο και επειδή τα φύλλα είναι όμοια με της μουριάς, το δέντρο λέγεται και συκομορέα (-ριά). Οι νόστιμοι καρποί σκαμνόμουρα ή απλά σκάμνα.
Στην Καινή Διαθήκη και στον Ευαγγελιστή Λουκά απαντούν και οι δυο σχετικές λέξεις, συκαμινέα και συκομορέα, οι οποίες σημαίνουν το ίδιο περίπου πράγμα ουσιαστικά. η δεύτερη στην περίπτωση του Ζακχαίου, ο οποίος -κατά τη γνωστή παραβολή- ανέβηκε στο δέντρο, επειδή ήταν μικρόσωμος, για να δει τον διερχόμενο Χριστό (ΛΟυκ. 17, 6).
Τα σκάμνα στο χωριό (οι σκαμνιές μπροστά στις αυλές των σπιτιών) με την ιδιαίτερη νοστιμιά τους, προκαλούσαν το εύλογο ενδιαφέρον των μικρών (αλλά και των μεγάλων), που τα τρώγανε άφοβα (τότε) άπλυτα. Τη λαογραφική πλευρά του θέματος καλύπτει ο Κοντομίχης.
Με το ομόηχο σκαμνί (μεσαιωνικό και λατινικό scamnum) δεν υπάρχει σχέση.
Η λέξη μας φυσικά είναι ευρύτερα γνωστή, αφού άλλωστε – με αφορμή το περιστατικό του Ζακχαίου της παραβολής – σημειώνει ο σχολιαστής: “Και τώρα εν Παλαιστίνη είναι κοιναί τόσον αι λεικαί όσον και αι μέλαιναι συκάμινοι”.
Τέλος συμπεριλάβαμε εδώ τη λέξη και για το λόγο ότι στο χωριό αφθονούν οι σκαμνιές (όπως κι οι καρυές, πούδωκαν τ΄ όνομα τους στο χωριό).

Καρσάνικα Γλωσσικά Ιδιώματα – Δημ. Κατωπόδης