ρήτος

Παρατσούκλι στο χωριό.
Στο βιβλίο του Μ. Τριανταφυλλίδη “Τα οικογενειακά μας ονόματα” (Αριστοτέλειο Ινστιτούτο Νεοεεληνικών Σπουδών, ϊδρυμα Μ. Τριανταφυλλίδη, σελ. 260, του γεν. Ξυρυτηρίου 21, 32), διαβάζουμε: ΡΗΤΩΣ. Στην κατηγορία των “μητρονυμικών” βλέπουμε: “κάποτε ένας άντρας παίρνει το όνομα της γυναίκας του, όταν είναι ξένος ή σώγαμπρος ή της πεθεράς το”. Επομένως με βάση τα παραπάνω: Ρέτη (από το Αρετή) Ρετώ, Ρητώ (με τροπή του -ε- σε -η-, της (γενική) Ρητώς και στη συνέχεια αρσενικοποιήθηκε, ο Ρήτος.
Στα αρχαία Αρετή-Αρετή (Η γραφή Ρίτος από το Ρίτα-Μαργαρίτα, λιγότερο πιθανή – θεωρείται επικρατέστερη η γραφή με -η-.
Θέλει ψάξιμο το αρχείο της οικογένειας Ρητέων (Σταυρακέων) και δη των γυναικών.