ρείπιος και ρίπιος -α -ο

χαλασμένος, ερειπωμένος. Σκορπισμένος κάτω, χυμένος.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Ρείπιος -α -ο (ἐρείπιος) = ἠρειπωμένος, χαλασμένος, κρημνισμένος.

Ρίπιος -α -ο (ριπίζω, ριπτάζω) = ἀπερριμένος, χυμένος, σκορπισμένος.

Τα Λευκαδίτικα — Χριστόφορος Λάζαρης

ρείπιος (ὁ): ἐρειπωμένος.

Λεξικό Ιδιωματικών Όρων — Χαρά Παπαδάτου

Ρήμα, ερρίπ(η)σα. Σκόρπιος κάτω. Από το αρχαίο ρίπτω (ρίχνω). και ρ΄πίζω, σκορπώ, “μου ρπίστκε”, λέμε.
Το ρείπιος του Λάζαρη μας πηγαίνει στο (σχετικό) ερείπιος, κατεστραμμένος. Λέμε, αυτό το σπίτι “ερείπ΄σε”, δηλ. ¨ερείπωσε”, έγινε ερείπιο. Μη το συγχέομαι με το ρίπτω.

Καρσάνικα Γλωσσικά Ιδιώματα – Δημ. Κατωπόδης