ποίσος -α -ο

Ποίσος -α -ο βλ. λ. πίσος, δεῖξος, δελεσός.

Τα Λευκαδίτικα – Χριστόφορος Λάζαρης   

Ποίξος και δείξος (θηλυκό ποίξα) Η γνωστή υβριστική φράση με κάλυψη. Οι Λάζαρης και Κοντομίχης έχουν πίσος (με -ι-) και συμπλήρωμα δελεσός. Δε λέμε πως η φράση είναι καρσάνικη ή γενικότερα λευκδίτικη. Ειδικά στην Καρυά από επίδραση του “δείξος” έγινε το “ποίξος”. Και δεν χρησιμοποιείται το δελεσός. Ως προς το -οι-, έγκυροι γλωσσολόγοι, όπως οι Ανδριώτης, Κριαράς, Μπαμπινιώτης κ.ά. προτιμούν τη γραφή ποίσος και ετυμολογούν από το (θα) ποίσω του μέλλοντος του αρχαίου ποιώ, ποιήσω ( το δεύτερο φυσικά από το μεσαιωνικό δείξω) Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Παπαδιαμάντης στο Χριστουγεννιάτικο διήγημά του “το χριστόψωμο” παραθέτει τη φράση ελαφρά παραλλαγμένη: “Όλα τα είχεν, η ποίσα, η δείξα, η άκληρη (στη θέση του τελεσός) με ορθογραφία ¨ποίσα” (θηλυκό εδώ).

Καρσάνικα Γλωσσικά Ιδιώματα – Δημ. Κατωπόδης