πίκρονας ή πρίγκοντας
φυτό με πικρή ρίζα και φύλλα, άλλως πικράδα.
Κατά την λαϊκή αντίληψη είναι το φυτό των πικραμένων. Σε μοιρολόγι του Κάτω Κόσμου (Δημ. Τραγούδια της Λευκάδας, σελ. 171) βλέπομε: “Για βρέξε, Θε μου, χιόνισε, ρίξε χοντρό χαλάζι / για να φυτρώσει ο πίκρονας, να φάν΄ οι πικραμένες / Οι μάνες τρώνε τους καρπούς κι οι αδερφές τα φύλλα / κι οι χήρες οι βαρειόμοιρες τον τρων΄ από τη ρίζα”.
Ο Λευκάδιος λόγιος Ι.Ν. Σταματέλος (“Μοιρολόγια Λευκάδος, ανέκδοτα”, εν Ζακύνθω 1876, σελ. 24) σημειώνει: “Πίκρονας, το φυτό τούτο λέγεται εν τη συνηθεία πρικαλίς. Είναι δε το υπό των αρχαίων καλούμενον πίκρις. Και την καλή ταύτην λέξιν δεν κατεχώρησεν ο Βυζάντιος”.
βλ. πίκρανος