μιτάρι -ια

εξάρτημα του αργαλειού εντελώς απαραίτητο. Τα μιτάρια είναι 2-4. Το κάθε μιτάρι αποτελείται από πλήθος λεπτών και γερών σπάγκων  που αναπτύσσονται ανάμεσα από δύο οριζόντιους και παράλληλους πήχεις, τις ματαρόβεργες. Τα μιτάρια, δηλ. μοιάζουν με χτένι που έχει δόντια σπάγκινα. Ανάμεσα απ΄ τους σπάγκους αυτούς περνούν οι κλωστές του στημονιού, που έρχονται απ΄ το πίσω αντί, κι από κει κατευθύνονται στο χτένι. Τα μιτάρια κινούνται αντίθετα το ένα από τ΄ άλλο. Το ένα πάει πάνω, το άλλο κατεβαίνει κάτω, και στην κίνηση τους παρασέρνουν και τα νήματα του στημονιού που μετακινούνται εναλλάξ σε δύο σειρές, ανοίγουν σε δύο επίπεδα διασταυρωμένων κλωστών κι ανάμεσα τους περνάει η σαγίτα, για να αποθέσει το φάδι, που στη συνέχεια χτυπιέται από το χτένι της υφάντρας, η οποία ρυθμίζει και τη λειτουργία των μιταριών με τα δάχτυλα των ποδιών της.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Μ(ι)τάρ(ι) /τὸ/ (μῖτος) = τὸ ἐξάρτημα τοῦ ἀργαλειοῦ (ἐκ λεπτῶν σπάγγων προσηρμοσμένων καταλλήλως εἰς δύο πλευρικοὺς κοντοὺς) διὰ τοῦ ὁποίου μετακινοῦνται τὰ νήματα τοῦ στήμονος ἐναλλὰξ εἰς δύο σειρὰς μεταξὺ τῶν ὁποίων διαπερᾶται ἡ σαΐτα μὲ τὸ ὑφάδι.

Τα Λευκαδίτικα — Χριστόφορος Λάζαρη

Μιτάρια = ἐργαλεῖο μέ δύο πῆχες συνδεδεμένες μέ ψιλό καί στερεό νῆμα, μέσα ἀπ᾿ τό ὁποῖο διέρχεται τό στημόνι στόν ἀργαλειό.