μήλι (το)

χειρουργικό εργαλείο των λαϊκογιατρών. Αρχ. μήλη.
Σε γιατροσοφικό κώδικα του λαϊκού γιατρού Θεοφύλακτου Κατωπόδη από το χωριό Πόρος παρεμβάλλεται “διάλογος διδασκάλου και μαθητή”, ένα σπανιότατο κείμενο, με τίτλο: “Πώς να θεραπεύσεις λαβωματιές και πονίδια”. Ρωτάει ο διδάσκαλος (η ερώτηση δυστυχώς είναι δυσανάγνωστη) και ο μαθητής απαντάει ως εξής: “Και ξυρίζω ολόγυρα τη λαβωματιά και έπειτα με το μήλι κοιτώ κοιτώ εάν είναι κόκκαλο γγισμένο. Κάνω έναν σταυρό με το ξυράφι, δια να έχω τόπον να ιατρεύσω την τομήν και έπειτα με μια σπάτολα πασκίζω να ξεκολλήσω το κρέας από το κόκκαλον … Και ωσάν το ξεκολλήσω το κριάς από το κόκκαλον ευθύς βάνω απάνου εις το κόκκαλον ολίγο ξαντό στεγνό και απάνω του βάνω μακαρόνια από ξαντό μουσκεμένα εις το ασπράδι του αυγού …”. (Η λαϊκή ιατρική στη Λευκάδα, σελ 174).
Βαλαωρ. Αριστ. : “μήλι, το σιδηρούν εργαλείον δι΄ ου καταμετρείται το βάθος των πληγών”.
Φωτεινός, άσμα Β΄: “…Σπρώξε το παρά μέσα, / Θωδούλα, με το μήλι μου .. δε με πονεί …μην τρέμεις …”.