μερετάρω -ρει

αξίζει, πρέπει, ταιριάζει. Λέμε για κάποιον ή κάποια που παντρεύτηκε καλά. “Δεν το ΄πρεπε και δεν του μερετάριζε” κλπ.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Μερετάρω (Ἰ. meritare) = ἀνταμείβω, βραβεύω, εὐεργετῶ.

Τα Λευκαδίτικα — Χριστόφορος Λάζαρης