μάρα (η)

ο καημός, το μαράζι. φράση: “Το ΄χω μάρα και καημό” – “Το ΄χω μάρα και καημό να σε ιδώ κι εσένα καλοντυμένονε”.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Μάρα /ἡ/ (μαραίνω, μάρη, Α. Τ. μαρὰζ) = μαρασμός, μαράζι, αἰτία ἀδημονίας: «μάρα τὤχω νὰ σὲ ἰδῶ παντρεμένη».

Τα Λευκαδίτικα — Χριστόφορος Λάζαρης

Μάρα = καϋμός, καϋμό εἶχα νά σέ δῶ (μάρα εἶχα νά σέ δῶ).