λάγκερο (το)

ελαφρό κρασί που βγαίνει από τα τσίπουρα του βαρτζαμιού – που έτσι κι αλλιώς θα τα πετούσαν με το τραβεζάρισμα. Στο σπίτι του χωριού το ΄πιναν μικροί μεγάλοι, γιατί ήταν πολύ ελαφρό κρασί. Είναι ο “στεμφυλίας οίνος”, ο “λάκυρος οίνος” των αρχαίων. Το λάγκερο έβγαινε με το στύψιμο των τσίπουρων που έμεναν στα βαγένια μετά το βράσιμο του μούστου, που γινόταν γιοματάρι. Το στύψιμο γινόταν στο χειροποίητο και χειροκίνητο πιεστήριο, το τρόκολο.  Λάγκερο έχομε και πρώτο και δεύτερο. Το πρώτο ήταν ανέρωτο, το δεύτερο νερωμένο.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Λάγκερο /τὀ/ (λακερός; Ἰ. leggero) = oἶνος ἐλαχίστου βαθμοῦ εἰς οἰνόπνευμα προερχόμενος ἐκ διαβροχῆς τῶν στεμφύλων δι᾿ ὕδατος.

Τα Λευκαδίτικα – Χριστόφορος Λάζαρης   

“Το ελαφρό κρασί που έβγαινε από τα τσίπουρα του βαρτζαμιού” (Κοντομίχης). Η λέξη από το ιταλικό leggero (ελαφρύς). και η ελαφριά γερμανική μπύρα Lager. Διόρθωση: Από το λάκυρος (Ησύχιος – “στεμφυλίας οίνος”, δηλ. η λάγκερη) και από δω το δικό μας λάγκερο (στόεμφυλα, τα τσίπουρα). Το “λακερός” του Λάζαρη καμία σχέση.

Καρσάνικα Γλωσσικά Ιδιώματα – Δημ. Κατωπόδης

Λάγκερο = εὐτελής οἶνος ἀποτελούμενος ἀπό τό στύψιμο τῶν τσίπουρων, πού παραμένουν μαζί μέ τό νερό μέσα στό βαρέλι.