λαμπίκος (ο)
- αποστακτήρας, συσκευή πρωτόγονη για την απόσταξη κρασιού και εξαγωγή τσίπουρου (ρακής). Αποτελείται από 3 μέρη: α) το ρακοκάζανο, β) το λουλά και γ) την κάδη (με το νερό). Στο καζάνι μέσα βάνουν άστυφτα τσίπουρα και από κάτω του βάζουν φωτιά. Οι αλκοολούχοι υδρατμοί περνούν απ΄ το σπειροειδή λουλά (=χαλκοσωλήνα) που το μεγαλύτερο μέρος του βρίσκεται σε μια κάδη γιομάτη νερό. Εκεί οι υδρατμοί ψύχονται υγροποιούνται και εξέρχονται απ΄ το ακραίο στόμιο του λουλά ως οινόπνευμα-ρακή.
Οι λαμπίκοι είναι γνωστοί στο νησί από παλιά. Σε καταγραφή του 1697 βρίσκομε: “Ένα ρακοκάζανο με το λουλά του”. - μεταφορικά: καθαρός, λαμπερός, ξάστερος. “Μωρέ, εκαθάρισε που έγινε λαμπίκος”, για χάλκινα σκεύη.