κ(ου)ρούπα (η)

1. πήλινο δοχείο μισοσπασμένο. φράση: “Η λαγήνα έγινε κρούπα”.
2. διάρροια. φράση: “Μ΄ έπιασε κουρούπα” (ευκοιλιότητα).
3. άνθρωπος με κακή υγεία. φράση: “Είμαι κρούπα στο μεθύσι”

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Κ(ου)ροῦπα /ἡ/ (κορύπτω, Λ. corruptus) = δοχεῖον φέρον ρωγμάς, διάρροια, ἄνθρωπος κατεστραμμένης ὑγείας.

Τα Λευκαδίτικα — Χριστόφορος Λάζαρης