κλωνά (η)

η κλωστή, κυρίως η λεπτή κλωστή μπαλώματος ή κεντήματος.
Παροιμία: “Κάμε κόμπο στην κλωνά σου, μη χαθεί η βελονιά σου”.
Προοίμιο παραμυθιών: “κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη”.
φράσεις: “Πέρασέ μου την κλωνά στο βελόνι, καμάρι μου, πο ΄χεις γερά μάτια” – “Κουνιέται το γαρύφαλλο, κουνιέται και τ΄ ασήμι, κουνιέται κι η καρδούλα μου σε μια κλωνά μπρισίμι“.

Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος – Πανταζής Κοντομίχης

Κλωνὰ /ἡ/ (κλώθω) = κλωστή, νῆμα. «κάμε κόμπο στὴν κλωνά σου νὰ μὴ χάσῃς τ’ βελονιά σου».

Τα Λευκαδίτικα — Χριστόφορος Λάζαρης

Κλωνὰ § κλωστή. Π. «κουνιέται τὸ γαρούφαλο, κουνιέται καὶ τ’ ἀσῆμι, κουνιέται κὴ ἡ καρδοῦλα μου ‘σὲ μιὰ κλωνὰ μπρισίμι».

Σημ. Ἐκ τοῦ κλώθω, κλῶσμα καὶ ἰδιορρύθμῳ σχηματισμῷ κλωνά.